شادی رحیمی نژاد - گروه معماری، واحد رامسر، دانشگاه آزاد اسلامی ،رامسر ،ایران
مرتضی صدیق - دکترای معماری، عضو هیات علمی موسسه آموزش عالی دیلمان، لاهیجان، ایران

انسان ها در سراسیمگی شهرهای امروز، به دنبال عرصه هایی با هویت های ویژه هستند تا علاوه بر تامین آسایش و تعامل با همنوعان، در بستر پویایی اجتماعی به کمال متعالی خود نائل شوند. رشد فزاینده ابعاد شهرنشینی و شکل گیری مقیاس جدیدی از رشد شهری در طی دهه های اخیر موجب شده است که شهر و شهرسازی معاصر با چالش های تازه ای چون افزایش نابهنجاری های اجتماعی، کمرنگ شدن هویت و حس تعلق اجتماعی و درمجموع کاهش کیفیت زندگی مواجه شود.[1]از طرفی فضاهای شهری بستر ارتباطات و تعاملات اجتماعی مردم، رویدادها و مراسم گوناگون و فعالیت های روزمره مردم شهر هستند . کیفیت این فضاها عامل تعیین کننده ای در حضور آنان و رخداد وقایع متنوع و هم چنین برقراری این تعاملات است و همانگونه که لنگ بیان می کند، فضاها می توانند بازدارنده یا تسهیل کننده رفتارهای مردم و روابط اجتماعی بین آنان گردند . [2] در واقع این فضاها به سبب حادثه ها و واقعه ها از سویی و عناصر کالبدی خود از سویی دیگر، خاطره انگیز میشوند .[3] لذا توجه به جنبه فعالیت و کالبد در این گونه فضاها از جمله، میادین، گذر و خیابان و همه عرصه های عمومی، نقش به سزایی در برقراری تعاملات اجتماعی و شکل گیری فضاهای تعامل گرا و سرزندگی حیات شهری ایفا مینمایند . موضوع شکل گیری فضاهای تعامل گرا و اجتماع پذیر، موضوعی است که بسیاری از نظریه پردازان با رویکردهای متفاوت آن را بررسی کرده اند . یکی از این رویکردها تاثیر کالبد بر رفتار و تاکید بر تاثیرات محیطی - رفتاری است . این رویکرد بیان می کند، محیط و رفتار بر یکدیگر تاثیر متقابل دارند و هر یک موثر بر و متاثر از دیگری است . به عبارت دیگر رابطه محیط و رفتار پویاست. [4] از این نظر، استفاده و تخصیص فضاهای ، عمومی مسئله ای است که باید در مطالعات زندگی روزانه کسانی که در شهرها زندگی می کنند مورد بررسی قرار گیرد.