سیدفخرالدین میرهاشمی نسب - پژوهشکده آبزی پروری آب های داخلی کشور ، بندر انزلی
سیدعباس موسوی - پژوهشکده آبزی پروری آب های داخلی کشور ، بندر انزلی
جواد صیادفر - پژوهشکده آبزی پروری آب های داخلی کشور ، بندر انزلی

هدف: دریاچه شورابیل یکی از منابع آبی مستعد استان اردبیل برای فعالیت های آبزی پروری است . از جمله اقدامات اولیه و مهم قبل از معرفی آبزیان پرورشی درهرمنبع آبی ، بررسی جامع شیلاتی منطقه به ویژه مطالعه فون طبیعی انگل های موجود در ماهیان بومی آن است که به عنوان خطری جدی برای آبزیان غیر بومی محسوب می شوند از این رو برای نخستین بار در منطقه این بررسی در دریاچه شورابیل انجام گرفته است . مواد و روش کار: طی چهار مرحله صید ونمونه برداری تصادفی (زمستان 85 لغایت تابستان 86 ) با استفاده از دام گوشگیر و پره ساحلی ، 286عدد از انواع ماهیان بومی دریاچه شورابیل شامل : کاراس C.carassius ، مروارید A. atropatanae، عروس L.cephalus ، سیاه ماهی C. capoeta و خیاطه A. urmianus از نظر آلودگی به انواع انگل ها بررسی شدند . نتایج و بحث : در نتیجه بررسی های به عمل آمده 8 جنس از 5 رده پروتوزوآ، منوژن ها ، دیژن ها ، سستودها و سخت پوستان انگلی شامل : multifiliis Ichthyophthirius ، .Dactylogyrus sp،Diplostomum spathaceum ،intestinalis Diagrama sp. Argulus foliaceus Ligula ،Copepode و Lernea cyprinacea شناسایی و جداسازی گردیدند. در حالی که کرم بندبند لیگولا (36/71 درصد ) و انگل چشمی دیپلوستوموم (11/53 درصد ) از شایع ترین آلودگی ها در بین ماهیان منطقه بودند. انگل سخت پوست آرگولوس فقط در مروارید (0/64 درصد ) و منوژن داکتیلوژیروس تنها در ماهی کاراس(0/34 درصد) مشاهده گردید. کاراس و مروارید آلوده ترین گونه ها در این دور از مطالعات بودند.دامنه شدت آلودگی به لیگولا و دیپلوستوموم در ماهی کاراس 12-1 و 16-1 عدد و در ماهی مروارید 9-1 و 2-1 عدد برآورد گردیده است . نظر به فراوانی لیگولا و دیپلوستوموم در دریاچه ، بررسی راهکارهای عملی پیشگیری ازشیوع آن ها از جمله روش های کنترل بیولوژیک عوامل میزبان واسط (سیکلوپس و حلزون) باید مورد توجه ویژه قرار گیرد.

دریاچه شورابیل ، اردبیل ، ماهیان، آلودگی های انگلی