بهنود جواهریان - گروه روان شناسی، دانشکده روان شناسی، واحد الکترونیک، دانشگاه آزاد اسلامی، ایران
محمد مهدی پسندیده - استادیار گروه روان شناسی، دانشگاه پیام نور، آستانه اشرفیه
طیبه یگانه - دانشجوی دکترای روانشناسی سلامت، گروه روانشناسی بالینی، دانشگاه خوارزمی، تهران، ایران

مقدمه: روسپی گری یکی از مهم ترین ناهنجاری های اخلاقی است که با تبعات منفی زیادی، به ویژه در حوزه انحرافات زنان، سلامت و امنیت روانی، اجتماعی و اقتصادی خانواده و حتی امنیت سیاسی جامعه همراه است. از آنجایی که شناخت علمی موضوع دختران و زنان آسیب دیده جنسی اولین گام در رفع تهدیدهای یاد شده است؛ مطالعه حاضر با هدف مقایسه خود کنترلی و سرسختی روانشناختی در زنان و دختران آسیب دیده تحت پوشش بهزیستی و زنان عادی انجام شده است. روش: روش پژوهش حاضر علی مقایسه ای است. از جامعه آماری که شامل دختران و زنان فراری مراکز غیراقامتی حمایت از زنان آسیب دیده تهران در نیمه دوم سال 1396 است با استفاده از روش نمونه گیری دردسترس نمونه ای به تعداد 100 نفر انتخاب شد، گروه عادی نیز با لحاظ کردن حتی الامکان همتاسازی در برخی متغیرها انتخاب گردید. از پرسشنامه خودکنترلی و پرسشنامه سرسختی روان شناختی به عنوان ابزار استفاده شد. یافته ها: نتایج پژوهش حاضر بیانگر وجود تفاوت معنادار در خودکنترلی، خطرپذیری، خودمحوری و سرسختی روان شناختی بین دو گروه است. نتیجه گیری: بر اساس نتایج پژوهش حاضر جهت کنترل روند شیوع روسپی گری، ضرورت دارد سازمان های مرتبط مانند سازمان بهزیستی علاوه بر خدمات مادی، به ارائه خدمات روانشناختی نیز مانند جلسات مشاوره و روان درمانی همت گمارند.

زنان و دختران آسیب دیده، روسپی گری، خود کنترلی، سرسختی روانشناختی