سیدحسن رضوی - کارشناس ارشد مدیریت اجرایی و کارشناس زبان فارسی، دانشگاه نیشابور

مهمترین کالاهایی که در مسیر آن داد و ستد می شد، ابریشم چین، قالی ایران، مشک ختن، ادویه هند و شیشه روم بود. تجارت از این راه سبب ارتباط و آشنایی تمدن های چین، هند، ایران، یونان و روم با یکدیگر شدند و در زمینه های ادبیات، فلسفه، مذهب، و هنر در یکدیگر تاثیر گذاشتند. مسیحیت، آیین های مانویت و بودایی و بعدها دین اسلام از طریق همین مسیر بازرگانی در مناطق مختلف گسترش یافتند. در طول زمان مسیر خشکی تجارت ابریشم از این راه به کلی متوقف می شد و داد و ستد تنها از راه های دریایی صورت می گرفت. این مسیر در گذشته با این نام شناخته نمی شد. در اوایل قرن بیستم پژوهشگران این مسیر را به سمت اهمیت داد و سند ابریشم در آن جاده ابریشم نامیدند. اینک در این مقاله برآن هستیم تا ضرورت توجه به جاده ابریشم بعنوان زیربنای فرهنگ و توسعه همه جانبه ایران و بخصوص خراسان و شهرهای نیشابور و سبزوار بپردازیم. توجه به پیشنهاد راه اندازی کمربند اقتصادی که از سوی چین مطرح شده است بنظر بنده می تواند با تکیه بر اصل فرهنگ و هنر زیربنای توسعه و پیشرفت اقتصاد مورد توجه مدیران و برنامه ریزان قرار بگیرد.