عباس قنبری عدیوی - معاون دانشجویی سابق دانشگاه فرهنگیان کشور، قائم مقام صندوق رفاه دانشجویان وزارت علوم، تحقیقات و فناوری

موضوع اسکان و استقرار دانشجو در دوران تحصیل، یکی از مهم ترین مسایل آموزشی، فرهنگی، تربیتی و زیستی است که برای دانشجو، خانواده او و مسوولان دانشگاهی به ویژه مدیران حوزه رفاهی دانشگاه و وزارت علوم، تحقیقات و فناوری، با اهمیت و حساس است. اگر چه واژه معمول خوابگاه از سال های دور در ایران(و سایر کشورها) کاربرد دارد؛ به تناسب ماموریت های فرهنگی، اجتماعی و تربیتی نظام آموزش عالی، کاربست واژگان با اهداف غایی و جزیی زیست دوران تحصیل، رسا و شایسته نیست. از این رو و بر اساس پژوهش و بررسی لازم مولف، پیشنهاد به کارگیری واژه سرا را ارایه کرد. با عنایت به بار مثبت تربیتی-فرهنگی واژه های فارسی، هماهنگ سازی واژگان با ماموریت ها و اهداف سازمانی، برجستگی های دیداری-شنیداری واژه، ارزش های هنری و موسیقایی واژه، اقتصاد زبان، تناسب محتوایی و قابلیت های معنوی، سرا (سرای دانشجویی) ارزش جایگزینی(جانشینی) و متناسب واژه نو را به جای کلمه خوابگاه با مفهوم خوابیدن، سستی و بار نامناسب و غیر آموزشی دارد. در این مقاله به اهمیت دوران دانشجویی به عنوان پیوند دهنده دوران تحصیل و زندگی واقعی در جامعه جهانی، حقوق شهروندی و ارتباط آن با کارکردهای اجتماعی، فرهنگی و تربیتی سراهای دانشجویی و بایستگی های زیست سالم دانشجویان توجه شده است. هم چنین به مسوولیت های اخلاقی، علمی و پژوهشی دانشگاه و خصوصیت این نهاد آموزشی-تربیتی برای انتقال و یاددهی-یادگیری مهارت های زندگی اشاره و ضرورت به کارگیری واژگان پرمعنا به عنوان یک عنصر و کنشگر آموزشی-تربیتی توضیح و تبیین داده شده است. علاوه بر این با توجه به این که نخستین بار این واژه از سوی نگارنده در دوران مسوولیت در دانشگاه فرهنگیان کشور ارایه شد و سپس در تمام دانشگاه‎ها پیشنهاد و اجرایی شده است، مبانی این پیشنهاد و اهمیت جایگزینی آن تشریح شده است.

دانشگاه- دانشجو- سرا- خوابگاه- مهارت های زندگی- زیست دانشجویی- سرای دانشجویی