سعید بختیاری - استادیار گروه ناوا، دانشگاه علوم انتظامی امین، تهران
الدوز رضایی - کارشناس ارشد معماری سیستمهای کامپیوتری، دانشگاه آزاد اسلامی واحد تهران مرکزی

با ظهور فناوری حافظه های غیرقابل انعطاف سیستمهای چندپردازنده روی تراشه، الگوهایی بوجود آمدند که از امتیاز شبکه روی تراشه استفاده می کنند تا بین حافظه توزیع شده اختصاصی و عناصر پردازش ارتباط موثرتری برقرار نمایند. پیچیدگی فزآینده این شبکه ها و اشتراک گذاری منابع سخت افزاری در سیستمهای مبتنی بر تراشه باعث بروز تهدیدات جدی و مداوم میشود که همانا آسیب پذیری این سیستمها را در مقابل حملات افزایش میدهد و باعث نابودی اطلاعات حساس میگردد. در این راستا یکی از شایع ترین حملات، حمله تزریق کد است که با دستکاری محتوای حافظه، مهاجمان قادر به استخراج کدهای برنامه می شوند که در نهایت منجر به تغییر یا رد عملیات سیستم میگردد. برای جلوگیری از این روند یک معماری نوظهور پیشنهاد میشود که انعطافپذیر، امن، سریع و با سربار کم بوده که قادر است در سیستمهای چندپردازندهای روی تراشه ادغام شود و مبتنی بر یک تابع فیزیکی غیرقابل شبیه سازی است. این معماری مانع اجرای کدهای غیرمجاز و دستکاری داده ها با در نظر گرفتن یکپارچگی حافظه و احراز هویت آن میشود. دستاوردهایی که این روش بدست می آورد عبارتند از:اولا0،بهره وری، که از طریق یکپارچگی یک تابع هش برای کد تایید پیام و تایید صحت خطوط حافظه در زمان اجرا حاصل میشود ثانیا0،امنیت، از ط ریق استفاده از یک تابع فیزیکی غیرقابل شبیه سازی برقرار میگردد تا بطور امن کلیدهای رمزنگاری که برای احراز هویت هر برنامه کاربردی مورد استفاده قرار میگیرد را تولید و ذخیره نماید. در این مقاله آسیب پذیری سیستمهای چندهسته ای روی تراشه در مقابل حملات مخرب بررسی شده و در انتها عملکرد معماری فوق از لحاظ تامین امنیت برای سیستمهای چندپردازنده ای روی تراشه مورد ارزیابی قرار میگیرد.

سیستمهای چندپردازنده ای روی تراشه، حملات، امنیت، عملکرد، احراز هویت و یکپارچگی حافظه