مسعود تقی زاده - کارشناسی ارشد مهندسی معماری دانشگاه ازاد اسلامی واحد مشهد

با گذر جامعه ایران از دوران کهن به نوین، مرحله متفاوتی در تاریخ این سرزمین آغاز گشته و درست یا نادرست تاکنون نیز ادامه یافته است. امروزه مساله هویت یکی از دغدغه هایی است که گاها بدون تاکید بر مطالعات دقیق مطرح و مورد نقد و بررسی قرار می گیرد. معماری به رغم تفاوت های سرزمینی که در شکل آن تاثیر فراوانی داشته، دارای ویژگی های ذاتی، پویا و تدریجی است، که آن را هویت می نامند. واژه شناسی هویت، ما را به انسان، معماری و مولفه های تمیز دهنده ی آن می رساند .کلیتی که قبلا از دیدگاه ملک الشعرای بهار با نام سبک به جهان درون و برون انسان تقسیم می شد؛ در این مقاله ضمن بررسی جایگاه انسان مولف و بهره بردار از معماری، به بررسی مکان از دیدگاه نظریه پردازان پدیدارشناس و روانشناسان محیطی و ارتباط در هم تنیده ی آن با انسان و تاثیر خاطره مکانی و نیز علت بی هویتی در معماری امروز ایران بررسی می شود. مولفه ی زمان، نه صرفا در نوع قراردادی و معطوف به گذشته و متوجه آینده ی آن، بلکه به عنوان عرصه ی تحقق زندگی مورد مداقه قرار می گیرد. ایجاد چارچوب فکری مناسب برای مفهوم هویت، از اهداف مقاله، شناخت ریشه ای علل تحولات ایجاد شده و چگونگی تاثیرآنها در معماری معاصر ایران است. سامانه جمع آوری داده ها به صورت مطالعات کتابخانه ای و اسنادی می باشد و از نوع مطالعات کیفی می باشد.

هویت ، سبک ، معماری