شهرام جعفرنیا - دانشجوی کارشناسی ارشد دانشگاه علوم کشاورزی و منابع طبیعی ساری
حمید جلیلوند

توسعه پایدار را فرآیندی تعریف کرده اند که طی آن نیازهای کنونی جامعه تامین می شود بدون اینکه توانایی نسل های آینده برای تامین نیازهایشان تحت تاثیر قرار گرفته باشد. طبق تعریف توسعه پایدار دارای چهار بعد می باشد. 1- توسعه زیست محیطی 2- توسعه اقتصادی 3- توسعه اجتماعی 4- توسعه حقوقی. هر یک از این ابعاد دارای شاخص هایی می باشند. شاخص های زیست محیطی توسعه پایدار عبارتند از اتمسفر، زمین، اقیانوس ها و دریا ها و خطوط ساحلی، آب شیرین، و تنوع زیستی. امروزه توجه به محیط زیست شهری و توسعه بوم شناختی شهری تولدی دوباره یافته است. مردم دریافته اند که پیوند شهر و محیط های طبیعی جدائی ناپذیر است. برای بیشتر مردم در آینده زندگی در یک محیط با کیفیت به معنی زندگی کردن در شهری است که تاًمین محیط زیست آن با دقت اداره شده باشد. یکی از راههای بهبود اداره محیط یک شهر آن است که شهر بعنوان یک نظام بوم شناختی (Ecological System) مورد تجزیه و تحلیل قرار گیرد. برای پایداری زیست بوم شهر بایستی ظرفیت زیستی و حامل این شهرها را سنجید و با تمام قوا به حفظ، توسعه و توزیع مکانی مناسب آن همت گمارد. با گذشت زمان تغییرات مثبت و منفی در ظرفیت حامل که می تواند برای اندازه گیری عملی بودن فعالیتهای مدیریت بکار رود باید مورد توجه جدی مسئولین و دست اندر کاران مدیریت شهری در بخش حفظ و توسعه و نگهداری فضاهای طبیعی قرار گیرد. برای بهبود شرایط زیستی شهرها اقدامات و تدابیری همچون تعیین حد مطلوب جمعیت برای هر شهر با توجه به امکان تهیه آب و دیگر نیازهای ضروری و در حد کفایت، استقرار بجا و متناسب فعالیت های تولیدی و صنعتی با رعایت مسائل زیست محیطی بخصوص در زمینه انواع آلودگی ضرورری به نظر می رسد

توسعه پایدار، شاخص های زیست محیطی، محیط زیست شهری، نظام بوم شناختی