میرحسن موسوی زاده - دانش آموخته کارشناسی ارشد گروه علوم و مهندسی خاک، دانشگاه تبریز
داود زارع حقی - استادیار گروه علوم و مهندسی خاک، دانشگاه تبریز
رضا حسن پور - دانشجوی دکترای گروه علوم و مهندسی خاک، دانشگاه تبریز
شاهین اوستان - استاد گروه علوم و مهندسی خاک، دانشگاه تبریز

تحقیق حاضر به منظور بررسی تاثیر نانوسوپرجاذب ASN-320 بر روابط آبی و عملکر د خیار درختی به صورت آزمایش فاکتوریل در قالب طرح کاملا تصادفی با سه فاکتور و سه تکرار اجرا گردید. فاکتورها عبارت بودند از نانوسوپرجاذب (صفر، 0/2 و 0/5 درصد وزنی)، رطوبت (70 درصد FC تا FC و 40 درصد FC تا 70 درصد FC) و شوری عصاره اشباع (1، 3/5 و 6 دسی زیمنس بر متر). در حین و پایان دوره رشد، ویژگی هایی مثل هدایت روزنه ای، محتوای نسبی آب (RWC)، وزن خشک بخش هوایی، وزن خشک ریشه و عملکرد میوه اندازه گیری گردید. نتایج تجزیه واریانس نشان داد کاربرد نانوسوپرجاذب ASN-320 به طور معنی داری برخی از پارامترهای اندازه گیری شده در خیار گلخانه ای را تحت تاثیر قرار داد به طوری که اثرات اصلی سطوح مختلف نانوسوپرجاذب ASN-320 و رطوبت خاک بر محتوای آب نسبی (RWC)، وزن خشک بخش هوایی، وزن خشک میوه در سطح احتمال یک درصد تفاوت معنیداری نشان داد. اثر اصلی شوری خاک نیز بر وزن خشک بخش هوایی در سطح احتمال 5 درصد معنی دار گردید. از بین اثرات متقابل نانوسوپرجادب، رطوبت و شوری خاک فقط اثر متقابل شوری و رطوبت خاک بر RWC در سطح احتمال 5 درصد معنی دار گردید.

تنش آبی، رطوبت خاک، سوپرجاذب