محمدهادی یاراحمدی - کارشناسی ارشد مدیریت
عصمت صالحی - کارشناسی ارشد علوم اجتماعی، مدرس دانشگاه پیام نور

بدون شک، صنعت گردشگری یکی از حساس ترین و آسیب پذیرترین صنایع به بحران ها محسوب می شود. حوادث عمده ای همچون بحران های طبیعی، اپیدمی ها، حملات تروریستی، مدیریت نادرست و ... فشارهایی را به این صنعت تحمیل می کنند. البته این بحران ها بسته به نواحی جغرافیایی مختلف و در مرزهای سیاسی و فرهنگی با هم متفاوتند. بحران گردشگری در حقیقت بصورت هرگونه رخدادی که عملکرد طبیعی مقصد را تهدید کرده و انجام کسب و کار مرتبط با گردشگری را مختل نماید یا تهدیدی برای ایمنی گردشگران باشد، تعریف میشود. از این رو در این مقاله به بررسی (تاثیر مدیریت بحران بر صنعت گردشگری) با روش کتابخانه ای و رویکرد توصیفی- تحلیلی پرداخته شد. نتایج تحقیق نشان داد که، مهمترین مصادیق و مولفه های بحران در صنعت گردشگری عبارتند از: بلایای طبیعی، تضادهای داخلی، اپیدمی ها، شکستهای تکنولوژیکی، امنیت،بحران های اقتصادی، بحران های فرهنگی- اجتماعی، بحران های زیست محیطی، بحران های حوزه بهداشت و درمان و...؛ و بحرانهای ذکر شده، نیازمند مدیریت می باشند که در خصوص مدیریت بحران در صنعت گردشگری نیز تا کنون مدل های بسیاری ارائه شده است که در این مقاله به آنها اشاره گردید. به طور کلی، مدیریت بحران در صنعت گردشگری نیازمند5 بررسی و شناسایی نشانه ها، هدف گذاری، برنامه ریزی های اجرایی و کاربردی و تمرکز بر تقلیل بحران هاست، که در صورت5 مدیریت بحران ها در صنعت گردشگری می توان شاهد رونق و توسعه صنعت گردشگری بود. در این مقاله به مدل های مدیریت بحران در صنعت گردشگری پرداخته شده است.

صنعت گردشگری، بحران، مدیریت بحران.