گلناز سیف اله زاده - دانشجوی دکترای روانشناسی سلامت دانشگاه آزاد تهران (واحد امارات)

پژوهش حاضر به منظور مقایسه رابطه مادر- کودک (پذیرش، طرد، سهل گیری، بیش حمایت گری) و ویژگی های شخصیتی (روان نژندی، برون گرایی، گشودگی به تجربه، موافق بودن، با وجدان بودن) بین مادران کودکان اوتیسم و مادران کودکان عادی انجام شد. بدین منظور 50 مادر دارای کودک اوتیسم و 50 مادر کودک عادی به روش نمونه گیری تصادفی ساده در شهر تهران انتخاب شدند. روش پژوهش علی- مقایسه ای بود. داده ها با استفاده از پرسشنامه های شخصیتی نئو و رابطه مادر- کودک رابرت جمع آوری و بوسیله آزمون t استودنت تحلیل شدند. نتایج پژوهش نشان داد که ویژگی شخصیتی روان نژندی و سبک ارتباطی طرد فرزند در مادران کودکان اتیسم به طور معناداری بالاتر از مادران کودکان عادی بود، همچنین سبک ارتباطی پذیرش فرزند در مادران کودکان عادی به طور معناداری بیشتر از مادران کودکان اتیسم بود. نتایج، شواهدی را پیشنهاد میکند که داشتن کودک اوتیسم سطح فشار روانی و اضطراب مادران را افزایش می دهد که به تدریج موجب کاهش کارکرد مطلوب مادران و تشدید ویژگی شخصیتی روان نژندی و سبک های ارتباطی ناکارآمد در مادران می شود. لذا پیشنهاد می شود در برنامه های پیشگیری و درمان اختلال اوتیسم به عملکرد مادران کودکان اتیسم توجه شود.

ویژگی های شخصیتی، رابطه مادر-کودک، اتیسم.