سحر مجدی - گروه زیست شناسی، دانشکده علوم، دانشگاه ارومیه، ارومیه
جلیل خارا - گروه زیست شناسی، دانشکده علوم، دانشگاه ارومیه، ارومیه

به منظور ارزیابی تاثیر قارچ میکوریز آربوسکولار Glomus etunicatum و آبیاری با آب مغناطیسی و کاربرد همزمان آنها بر ویژگیهای فیزیولوژیک گیاه آویشن باغی (Thymus vulgaris L.) آزمایش گلخانهای با طرح پایه کاملا0 تصادفی با 3 تکرار انجام شد. گلدانها شامل گیاهان شاهد، همزیست، آبیاری شده با آب مغناطیسی و تیمار توام بودند. نتایج نشان داد تیمار توام باعث کاهش درصد کلونیزاسیون ریشه گیاهان میکوریزی شد. این نمایانگر تاثیر منفی آب مغناطیسی بر همزیستی میکوریزی در این گونه گیاهی بود. همچنین، آب مغناطیسی بر محتوای پرولین تاثیر معنیداری بجا نگذاشت، اما همزیستی و تیمار توام منجر به کاهش این ماده شدند. از سوی دیگر با بررسی محتوای مالون دیآلدئید معلوم شد که تیمار با آب مغناطیسی باعث افزایش معنی دار و فاحشی در محتوای آن شده و گیاهان همزیست و گیاهانی که تیمار توام را دریافت کرده بودند اختلاف معنیداری با شاهد نداشتند. مالون دی آلدئید شاخصی از آسیبهای غشایی به ویژه به هنگام تنش است. به نظر می رسد که آب مغناطیسی برخلاف بعضی یافته های قبلی به عنوان تنش عمل کرده و همزیستی میکوریزی از تاثیر این تنش تا حدودی میکاهد. از آنجایی که در زراعت گیاهان دارویی برای حفظ کیفیت اسانس مورد نظر استفاده از کودهای شیمیایی توصیه نمیشود، با توجه به نتایج بدست آمده از این تحقیق برای افزایش تولید گیاه آویشن استفاده از میکوریز به جای استفاده از آب مغناطیسی پیشنهاد میشود.

آویشن، پرولین، گلوموس، مالون دیآلدئید، همزیستی