ولی اله غدیری - عضو هیئت علمی موسسه تحقیقات گیاهپزشکی، تهران، ایران

از سال 1371 تراکم جمعیت شته ریشه چغندرقند در مناطق شهریار، کرج و ساوجبلاغ رو به افزایش نهاد و نمونه های جمع آوری شده توسط آقای رضوانی (علی) عضو هیئت علمی موسسه تحقیقات آفات و بیماریهای گیاهی شناسایی شد. در تابستان در مزارع آلوده، بوته های چغندرقند به صورت لکه ای، کوتاه و پژمرده می شوند. هنگامی که ریشه آلوده از خاک خارج می شود، تعداد زیادی از شته های زرد متمایل به سفید همراه با موم ترشح شده در روی ریشه های فرعی مشاهده می شود. در شرایط مناسب جمعیت این شته به سرعت افزایش می یابد. فرم تابستانی این شته که ریشه چغندرند را الوده می کند بدون بال بوده و حدود 3-2 میلیمتر طول دارد، به رنگ سفید مایل به زرد و پوشیده از پودر سفیدرنگ است. این شته زمستان را به صورت شته کامل در داخل خاک و یا احتمالا به صورت تخم روی درختان تبریزی می گذارند و در بهار افراد بالدار شته به مزارع چغندرقند مهاجرت می کنند و با تولید افراد بدون بال باعث الودگی ریشه های چغندرقند می شوند. در پائیز مجددا افراد بالدار به وجود می آیند که به طرف میزبان اول برمی گردند و بعضی هم در مزرعه و در داخل خاک باقیمانده که باعث آلودگی ریشه ها در اوایل سال بعد می شوند. شته ها، ماده مومی سفید رنگی ترشح می کنند و به نظر می رسد که ریشه و کلنی های شته از پودر سفیدرنگی پوشیده شده اند. به علت استقرار شته ها روی ریشه های فرعی، بوته های چغندرقند آلوده، پژمرده می شوند و در صورتی که تراکم جمعیت آفت زیاد باشد بوته خشک می شود. در صورتی که آبیاری در مزارع آلوده به تاخیر بیفتد میزان خسارت بسرعت افزایش می یابد.

شته ریشه چغندرقند