علیرضا عباسی بافطرت - دانشجوی پزشکی ،کمیته تحقیقات دانشجویی، دانشگاه علوم پزشکی شهرکرد، شهرکرد، ایران
علی دلگرم - دانشجوی پزشکی ،کمیته تحقیقات دانشجویی، دانشگاه علوم پزشکی شهرکرد، شهرکرد، ایران
مهدی بنی طالبی - استادیار پزشکی مولکولی ، گروه پزشکی ملکولی، دانشکده فناوریهای نوین مرکز تحقیقات سلولی و مولکولی دانشگاه علوم پزشکی شهرکرد، ایران

سابقه و هدف: طبق تعریف سلامت سازمان بهداشت جهانی((WHO ، سلامت ابعاد مختلفی دارد که یکی از آنها بعد روانی است و ازجمله مهم ترین جنبه های این بعد افسردگی می باشد. سبک زندگی و ژنوم افراد ، ارتباط مستقیمی با وضعیت روانی آن ها دارد و می دانیم اپی ژنتیک ارتباط دهنده محیط و ژنوم می باشد. لذا این مطالعه با هدف بررسی ارتباط بین فاکتور های اپی ژنتیک و میزان افسردگی انجام شده است. روش جستجو: مطالعات منتشر شده تا آوریل 2019 میلادی با استفاده از پایگاه های اطلاعاتیPubMed ، ISI Web of Knowledge، Scopus، Google Scholar، proquest،Clinical Key، Embase، Sciencedirectمورد بررسی قرار گرفتند. همچنین جهت بررسی از کلمات کلیدی :epigenetics،depressive disorder، personalized medicineو depression استفاده شد. یافته ها: مطالعات صورت گرفته نشان دهنده تاثیر متقابل محیط و ژنتیک، از طریق متیلاسیون و استیلاسیون و ... در ژن های مختلف تنظیم کننده حالات خلقی افراد میباشد که این تغییر تنظیم بیان ژن توانایی به ارث رسیدن در طی سه نسل را دارد . همچنین متاسفانه ، میانگین افسردگی در ایران از میانگین میزان افسردگی جهانی بالاتر گزارش شده است. نتیجه گیری: عواملی مانند : تعداد فرزندان خانواده و میزان افسردگی والدین ، با تغییر تنظیم بیان ژن هایی که وضعیت روانی افراد را تحت تاثیر قرار میدهد و همچنین تیپ شخصیتی افراد رابطه مستقیم دارد و با توجه به شیوع بالای افسردگی در ایران و عوامل ژنتیکی و محیطی ایجاد کننده آن ، روش های درمان متناسب با فاکتور های اپی ژنتیکی ویژه هر فرد ، ضروری به نظر میرسد.

اپی ژنتیک ، افسردگی ، وراژن ، اختلالات روانی، پزشکی شخص محور