محمدباقر میران زاده - دانشیار گروه بهداشت محیط دانشکده بهداشت دانشگاه علوم پزشکی کاشان
غلامرضا مصطفایی - استادیار گروه بهداشت محیط دانشکده بهداشت دانشگاه علوم پزشکی کاشان

سابقه و هدف: در منطقه کاشان به دلیل کمبود منابع آب ، یکی از گزینه های مطرح استفاده دوباره از فاضلاب تصفیه شده برای مصارفکشاورزی و فضای سبز است. برکه های تثبیت فاضلاب یکی از روش های ساده و ارزان قیمت تصفیه فاضلاب به خصوص در مناطق کویریاست. یکی از معایب آنها بالا بودن غلظت مواد معلق به دلیل رشد شدید جلبک ها در پساب خروجی است که می تواند برای استفاده دوباره درسیستم های آبیاری قطرهای مشکل آفرین باشد، به همین دلیل بایستی غلظت آنها را کاهش داد.مواد و روش ها: این تحقیق به منظور بررسی اثر مواد منعقدکننده مختلف و آهک بر بهبود کیفیت پساب خروجی از برکه های تثبیت دانشگاهعلوم پزشکی کاشان در تابستان 1385 انجام گرفت . اثر سه نوع ماده منعقدکننده شامل آلوم، سولفات فریک و کلرور فریک به همراه آهک دردوزهای متفاوت بر عواملی همچون کدورت و مواد معلق از طریق آزمایش جار مورد بررسی و آنالیز قرار گرفت.نتایج: نتایج تحقیق نشان داد که بهترین ماده برای این منظور سولفات فریک در دوز 20 میلی گرم در لیتر است ، به طوری که سبب می شود غلظت مواد معلق از 215 به 11/8 میلیگرم در لیتر و میزان کدورت از Nephelometric Turbidity Unit) NTU189) به NTU14/9 کاهش یابد . بالاترین درصد حذف به دست آمد ه مربوط به سولفات فریک در دوز 20 میلیگرم در لیتر بود که میزان آن 94/5 درصد برای مواد معلق و 92/1 درصد برای کدورت بود. نتیجهگیری: با استفاده از فرآیند انعقاد شیمیایی می توان کیفیت پساب خروجی از برکه های تثبیت دانشگاه علوم پزشکی کاشان را به پایین تر از حد استاندارد سازمان حفاظت محیط زیست ایران (یعنی مواد معلق کمتر از 100 میلی گرم در لیتر و کدورت کمتر از NTU 50 و PH در محدوده ی (8/5-6) رسانید.

استفاده مجدد، برکه تثبیت، کنترل کیفی، مصارف فضای سبز، فاضلاب، آهک