مسعود سهیلی کاشانی - دانشجوی کارشناسی ارشد، گروه زیست شناسی سلولی و مولکولی، دانشگاه خاتم تهران
محمود سلامی - دانشیار، مرکز تحقیقات فیزیولوژی، دانشگاه علوم پزشکی کاشان
مصطفی رضایی طاویرانی - دانشیار، مرکز تحقیقات پروتیومیکس، دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی تهران
سیدعلیرضا طلایی زواره - مربی، مرکز تحقیقات فیزیولوژی، دانشگاه علوم پزشکی کاشان

سابقه و هدف: آلزایمر نوعی بیماری مغزی است که در آن نورون ها تخریب شده و فرد دچار نقصان حافظه می شود. تحقیقات زیادی اثرفعالیت های ذهنی و بدنی بر پیشگیری، بهبود و یا درمان آلزایمر را اثبات نموده است. هدف از انجام این مطالعه بررسی اثر آموزش در مازآبی موریس بر بهبود یادگیری موش های صحرایی آلزایمری است.مواد و روش ها: در این مطالعه از 20 سر موش صحرایی نر بالغ استفاده شد که در 2 گروه آلزایمری و شاهد قرار گرفتند. در مرحله اولیادگیری حیوانات طی 5 روز و در هر روز 4 بار در ماز آبی موریس مورد آزمایش قرار گرفت. مدت زمان سپری شده و مسافت طی شدهبرای یافتن سکوی پنهان به عنوان ملاک یادگیری در نظر گرفته شدند. از آزمایش پروب برای ارزیابی به خاطر آوری حافظه حیوانات،استفاده شد. بعد از 20 روز مجددا مراحل ذکر شده برای حیوانات تکرار گردید و نتایج هر دو مرحله بین دو گروه مقایسه گردید.نتایج: نتایج حاصل از مرحله اول یادگیری نشان می دهد که گروه شاهد نسبت به گروه آلزایمری در مدت زمان کمتری سکو را پیدا کردهاست؛ از سوی دیگر در دومین مرحله از آزمایشات اختلاف معنی داری بین دو گروه مورد آزمایش مشاهده نگردید. همچنین از نظر بهخاطر آوری حافظه تفاوت قابل توجهی بین دو گروه مشاهده نشد.نتیجه گیری: آموزش در ماز آبی موریس سبب بهبود روند یادگیری فضایی در موش های صحرایی آلزایمری می شود.

بیماری آلزایمر، یادگیری ماز، موش صحرایی