مریم اوشک سرایی - استادیار، گروه مدیریت صنعتی، واحدرشت، دانشگاه آزاداسلامی، رشت، ایران
محمدرضا آزاده دل - استادیار، گروه مدیریت دولتی، واحدرشت، دانشگاه آزاداسلامی، رشت، ایران

تعهد ایمنی به میزانی که منابع انسانی سازمان، ایمنی را به عنوان یک ارزشی اصلی تعریف کنند اطلاق می گردد. ضعف تعهد ایمنی از جمله دلایل بروز حوادث شغلی محسوب می شود، که با رفع آن می توان تا حد قابل توجهی از بروز حوادث شغلی پیشگیری نمود. هدف اصلی این مطالعه مقایسه تعهد ایمنی در شرکت های تولیدی با توجه به قدمت و اندازه آنها است. این مطالعه در گروه صنایع فلزات اساسی، محصولات فلزی، ماشین های الکتریکی و غیرالکتریکی در استان گیلان انجام شده است.علت انتخاب این گروه از صنایع، بالاتر بودن نرخ افراد حادثه دیده درمقایسه با سایر صنایع در ایران بوده است. 20 شرکت در این مطالعه مشارکت کردند. شرکت های منتخب جامعه آماری براساس قدمت و اندازه آنها انتخاب شدند. روش به کار رفته در این مطالعه جهت جمع آوری اطلاعات، روش کمی پرسشنامه ای مبتنی بر طیف لیکرت بود و داده های جمع آوری شده بصورت آماری آنالیز شدند. میانگین امتیاز کسب شده تعهد ایمنی 2/50 (کمتر از حد متوسط 3) بود که بیانگر قوی نبودن آن است. این مطالعه شامل دو فرضیه بوده است. تحلیل واریانس یک طرفه نشان داد که تفاوت معناداری بین تعهد ایمنی در شرکت ها با توجه به قدمت و اندازه شرکت ها وجود دارد. همچنین در این رابطه نتایج نشان داد که تعهد ایمنی در شرکت های جدید (آنهایی که کمترین قدمت را داشتند) و نیز در شرکت های بزرگ (آنهایی که بزرگترین اندازه را داشتند) در مقایسه با سایر شرکت ها قوی تر بود.

تعهد ایمنی، شرکت های تولیدی، صنعت