سیامک بهزادی - پژوهشکده اکولوژی خلیج فارس و دریای عمان، موسسه تحقیقات علوم شیلاتی کشور، سازمان تحقیقات آموزش و ترویج کشاورزی،بندرعباس.
محمد درویشی - پژوهشکده اکولوژی خلیجفارس و دریای عمان، موسسه تحقیقات علوم شیلاتی کشور، سازمان تحقیقات آموزش و ترویج کشاورزی،بندرعباس.
علی سالارپوری - پژوهشکده اکولوژی خلیجفارس و دریای عمان، موسسه تحقیقات علوم شیلاتی کشور، سازمان تحقیقات آموزش و ترویج کشاورزی،بندرعباس.
فرشته سراجی - پژوهشکده اکولوژی خلیجفارس و دریای عمان، موسسه تحقیقات علوم شیلاتی کشور، سازمان تحقیقات آموزش و ترویج کشاورزی،بندرعباس.

ارزیابی روابط غذایی گونه های غالب در مناطق نوزادگاهی میگو(خورهای خمیر و لافت) ، در منطقه حفاظت شده خوران هرمزگان با استفاده از مدل غذایی اکوپس نسخه6.4، مطالعه شد. بدین منظور، پس از ورود اجزاء ورودی مدل(زی توده، P/B و (Q/B، مدل متعادل شده و خروجیهای مدل استخراج گردید. بیشترین شاخص همپوشانی غذایی در هر دو خوردر بین گروه های پلانکتونخوار نتیجه گیری شد. بیشینه رقابت غذایی در بین جوامع پوده خوار در خور لافت وجودداشته، که میتواند با غناء کمپوشش جنگل حرا در این منطقه مرتبط باشد. در بررسی شاخص گروه های تاثیرگذار و تاثیرپذیرنده در خور خمیر، رقابت غذایی شدید در بین گروه های تاثیرگذار در ستون آب وجود داشته، و هر یک از گروه ها در انتخاب آشیانه اکولوژیکی و قلمرو شکار خود اختصاصی عمل نمودهاند که میتواند دلیلی بر ثبات زیست بومی خورخمیر نسبت به خورلافت باشد. نتایج حاصل از این پژوهش نشان می دهد، بالا بودن زیتوده مواد پوده ای و فقدان رقابت غذایی شدید در بین اجتماع شکارچیان در خور خمیر، دو مقوله مثبت، در ارتباط با آینده زیستی ذخایر میگوهای تجاری استان میتوان تلقی نمود،که شرایط بهتری را در این زیست بوم نسبت به خور لافت فراهم نموده باشد.

اکوپس، مناطق نوزادگاهی، میگو، خوران و خلیج فارس.