مهدی حیدری عمله - دانشجوی دکتری،گروه علوم دامی-پردیس کشاورزی و منابع طبیعی دانشگاه تهران
احمد زارع شحنه - استاد، گروه علوم دامی، پردیس کشاورزی و منابع طبیعی کرج، دانشکده علوم زراعی و دامی، گروه علوم دامی
مجتبی زاغری - استاد، گروه علوم دام، پردیس کشاورزی و منابع طبیعی، دانشگاه تهران، کرج، ایران

اثر دو ترکیب گیاهی و سنتتیک پیوگلیتازون و کورکومین بر متابولیسم چربی و فراسنجه های خونی مرغ های مادر گوشتی با استفاده از60 قطعه مرغ مادر در سن 45 هفتگی، در قالب طرح کاملا تصادفی با سه تیمار و چهار تکرار به مدت10 هفته بررسی شد. تیمارهای آزمایشی شامل: 1. تیمار شاهد( جیره پایه)؛ 2. افزودن پیوگلیتازون به میزان20 میلی گرم به ازای هر پرنده در روز به جیره؛ 3. افزودن کورکومین به میزان 20 میلی گرم به ازای هر پرنده در روز به جیره. در پایان آزمایش نمونه های خون جمع آوری و مرغ ها کشتار شدند. نتایج نشان داد که پرندگانی که پیوگلیتازون یا کورکومین در جیره دریافت نمودند تولید تخم و ضخامت پوسته بالاتری نسبت به پرندگان شاهد داشتند (p<0/05 ). با این حال وزن زرده و تخم مرغ در پرندگان شاهد نسبت به دو گروه دیگر بالاتر بود (p<0/05). غلظت های پلاسمایی گلوکز، تری آسیل گلیسرول و کلسترول پرندگانی که پیوگلیتازون و کورکومین دریافت کردند کمتر از پرندگان شاهد بود (p<0/05 ). وزن کبد و چربی شکمی و همچنین قطر آدیپوسایت ها در پرندگانی که پیوگلیتازون یا کورکومین دریافت کردند کمتر بود (p<0/05 ). براساس نتایج حاصل، افزودن پیوگلیتازون یا کورکومین به جیره مرغ مادر، از طریق کم کردن لیپیدهای پلاسما و متعاقبا اثرات مثبت بر بافت چربی و کبد می تواند تولید را در این دسته از طیور بهبود بخشد.

چاقی, چربی شکمی, لیپیدهای پلاسما, متابولیسم چربی