لاله گودرزوند
شیوا حسن پور

مقدمه: نارسایی قلبی یکی از شایع ترین بیماری های قلبی-عروقی بوده و به عنوان یک اختلال مزمن و پیشرونده کیفیت زندگی مبتلایان را تحت تاثیر قرار می دهد. یکی از روش های ارتقاء کیفیت زندگی، آموزش خودمراقبتی می باشد. مطالعه حاضر با هدف بررسی تاثیر آموزش خودمراقبتی بر کیفیت زندگی بیماران مبتلا به نارسایی قلبی انجام شده است. روش کار: در این مطالعه تجربی، 120 بیمار مبتلا به نارسایی قلبی مراجعه کننده به بیمارستان قلب دکتر حشمت ، به صورت نمونه گیری در دسترس انتخاب و به صورت تصادفی به دو گروه مساوی کنترل (n=60) و مداخله (n=60) تقسیم شدند. پرسشنامهی کیفیت زندگیSF- 36قبل از مداخلهی آموزشی توسط دو گروه به شیوه مصاحبه تکمیل گردید. سپس در بیماران گروه مداخله علاوه بر مراقبت معمول بخش، برنامهی آموزشی مبتنی بر نیازهای خودمراقبتی برای بیمار تهیه شد که بین یک تا چهار جلسه و هر جلسه حدودا نیم تا یک ساعت برگزار گردید. آموزش به صورت چهره به چهره انجام گرفت. بیماران گروه کنترل نیز در مدت بستری تحت مراقبت و آموزش معمول قرار گرفتند. پس از یک ماه دوباره کیفیت زندگی هر دو گروه )کنترل و مداخله( به روش مصاحبه سنجیده شد. در نهایت اطلاعات با استفاده از آزمون های آماری و نرم افزار spss نسخه 16 در سطح معنی داری p<0.05 تجزیه، تحلیل و تفسیر گردید. یافته ها: بین نمرهی کیفیت زندگی دو گروه قبل از مداخله اختلاف آماری معنی دار نبود (P = 0/62). اما، پس از مداخله میانگین و انحراف معیار نمرهی کلی کیفیت زندگی در گروه کنترل و مداخله به ترتیب 94/3 ±63/64 و52/4 ± 63/73 بود و آزمون تی مستقل بین دو گروه اختلاف آماری معنی داری نشان داد (P = 0.001). نتیجه گیری: : آموزش خودمراقبتی بر کیفیت زندگی بیماران مبتلا به نارسایی قلبی موثر می باشد و توصیه می شود به عنوان یکی از روش های اثربخش بر کیفیت زندگی بیماران بکار برده شود.