ماتیاسادات برهانی - استادیار میکروبیولوژی، گروه زیستشناسی، دانشکده علوم، دانشگاه گنبد کاووس، گلستان، ایران
زهرا اعتمادی فر - دانشیار میکروبیولوژی، گروه زیستشناسی، دانشکده علوم، دانشگاه اصفهان، اصفهان، ایران

پروتئازها میتوانند ضایعات پروتئینی را به حالت محلول در آورند و در نتیجه به کاهش آلودگیهای محیطی کمک کنند. از آن جائی که در صنعت، سیستمهای کشت مداوم نسبت به سیستمهای کشت بسته، در رشد ثابت میکروبی بسیار کارآمدتر هستند و دراین سیستمها نیاز است سلولهای میکروبی در راکتور باقی مانده و شسته نشوند، تثبیت سویه میکروبی بسیار سودمند خواهد بود. به علاوه، از دیگر مزایای سویه های تثبیت شده نسبت به سلولهای آزاد، میتوان به مواردی چون افزایش قابلیت تکرار فرایند تخمیر، پایداری بیشتر سلول تثبیت شده، هزینه کمتر بازیافت سویه و فرایندهای متعاقب آن، حفاظت سویه در برابر صدمات مکانیکی اشاره داشت. به همین خاطر در این مطالعه اثر روشهای مختلف تثبیت مانند پلیمرهای کربوکسی متیل سلولز، و همچنین آلژینات سدیم به تنهایی و یا همراه با پلی وینیل الکل، پلی وینیل الکل-کربنات کلسیم، و نانوذره گاما آلومینیوم، بر تولید آنزیم پروتئاز قلیایی دو سویه آلکالوفیل باسیلوس پسودوفیرموس MSB4 و MSB22 مورد مطالعه قرار گرفته است. نتایج این مطالعه نشان داد که بهترین روش تثبیت در مورد سویه های مورد بررسی، روش آلژینات-پلی وینیل الکل -کربنات کلسیم بوده است. علت این امر را میتوان به انتقال سوبسترا و مواد غذایی به سلولهای تثبیتشده در این نوع بیدها به دلیل شکل فضایی این نوع بیدها نسبت داد.

تثبیت سویه، کربوکسی متیل سلولز، آلژینات سدیم، پلی وینیل الکل، باسیلوس پسودوفیرموس