مهدی عرب پورحاجی آبادی - کارشناسی ارشد روانشناسی، موسسه آموزشی پژوهشی امام خمینی، قم، ایران
محمود خلیلیان شلمزاری - گروه روانشناسی، دانشگاه قرآن و حدیث، قم، ایران

هدف این پژوهش بررسی رابطه میان تقید به نماز و خودمهارگری دانش آموزان بود. جامعه آماری کل در سال تحصیلی 94-95 است. از میان دانش آموزان پسر پایه سوم دبیرستان شهرستان نجف آباد تعداد 60 دانش آموز به شیوه نمونهگیری در دسترس انتخاب شدند. متغیرهای تحقیق با استفاده از پرسشنامه تقید به نماز صالحی و پرسشنامه خودمهارگری رفیعی هنر اندازه گیری شدند. نتایج حاصل از ضریب همبستگی پیرسون نشان داد که بین تقید به نماز با خودمهارگری دانش آموزان پسر سوم دبیرستان رابطه مثبت معناداری وجود دارد. به نظر میرسد آنچه که سطح خودمهاری افراد را بالا میبرد، میزان ایمان افراد به حضور خداوند در همه زمانها و مکانهاست و تقید به نماز به دلیل بالا بردن ایمان افراد، موجب پرورش خودمهاری درافراد میشود. پس هر چه افراد به نماز اهمیت بیشتری بدهند و بیشتر به آن مقید باشند سطح ایمان آنها بالاتر میرود و همین امر موجب بالارفتن سطح خودمهاری آنها میشود.

تقید به نماز؛ خودمهارگری؛ دانش آموزان