سید محمد مقیمی - گروه آموزشی مدیریت دولتی دانشگاه تهران

در سالهای اخیر مطالعات در حوزه خط مشی گذاری عمومی ، کارآفرینان را به عنوان محور و نقطه ثقل الگوهای نظری طراحی شده برای تدوین خط مشی مورد توجه قرار داده است. کارآفرینی خط مشی مفهومی است که به دنبال تبیین تغییر خط مشی متناسب با فرصتهای نوپدید است و فعالیتهای کارآفرینان خط مشی به عنوان عاملین تغییر، در پژوهشهای مختلف (Crowley, 2003; Kingdon, 1984/1995; Mintrom, 2000; Roberts & King, 1991; Weissert, 1991) مورد توجه قرار گرفته است. از دیدگاه مینتروم و نورمن (2009 میلادی) ، کارآفرینی خط مشی دارای چهار عنصر اساسی است که عبارت است از: تیز فهمی و ذکاوت اجتماعی ، تعریف مسئله ، تیم سازی و هدایت بر مبنای نمونه ها و قاعده های کلی . مینتروم در مطالعات خود دریافت که برخی کارآفرینان خط مشی از برخی دیگر در شبکه سازی و عمل در قالب آن (که مرتبط با تیزفهمی و تیزهوشی اجتماعی است) اثربخش تر هستند و برای ارتقابخشی و محافظت از ائتلافات (که مرتبط با تیم سازی است)، از کارآمدی بیشتری برخوردارند. کینگدون (1984/1995) استدلال می کند که -کارآفرینان خط مشی برای پیشبرد تغییرات در خط مشی ها از پنجره های فرصت استفاده می کنند . دیلان هندرسون بر این باور است که امروزه کارآفرینان خط مشی به عنوان بازیگران کلیدی، نقش مهمی در ظهور موضوعات سیاستهای عمومی نوآورانه ایفا می کنند. وی در مطالعات خود با استفاده از نظریه نهادی ، ایده های جدید خط مشی برای خدمات نوآورانه را با بررسی تعامل بین زمینه نهادی و راهبردهای کارآفرینان خط مشی مورد بررسی قرار می دهد.

کارآفرینی, نهادسازی کارآفرینانه, نوآوری