علیرضا بدیع - دانشجوی دکتری ادبیات فارسی، گرایش عرفانی، دانشگاه فردوسی مشهد
زهره لک - دانشجوی دکتری زبان و ادبیات فارسی، دانشگاه علامه طباطبایی

در این پژوهش تلاش شده است تا غایت کمال انسان از دیدگاه مثنوی معنوی مولوی و آیین بودا مورد بررسی قرار گرفته و بااستفاده از متون مکتوب بودایی و متن مثنوی مولوی نشان داده شود که هر کدام از آن ها غایت کمال انسان و راه رسیدن و هدف از رسیدن به آن را چه چیزی می دانند. در این پژوهش ابتدا غایت کمالی که مولانا در مثنوی برای انسان متصور است و سپس نهایت کمال انسانی مورد نظر آیین بودا مورد بررسی قرارگرفته و در پایان مقایسه ای میان آنها انجام شده است. با بررسی های صورت گرفته، مشخص شده است که؛ اگرچه هر دو برای رسیدن انسان به تکامل می کوشند اما غایت کمالی که مولانا برای انسان متصور است بار معنایی بیشتری داشته و در مدارج بالاتری قرار دارد. به عبارتی دیگر مولانا برای انسان ارزش و پایگاه والاتری از آنچه بودا در نظر دارد، قائل است و هدفی متعالی تر را دنبال می کند.

مثنوی، بودا، فنا، نیروانه، کمال انسان