اردوان اشعریون - دانشجوی کارشناسی ارشد برنامه ریزی گردشگری شهری
شهرزاد مشرفی - دانشجوی کارشناسی ارشد برنامه ریزی گردشگری شهری
علی توکلان - استادیار گروه جغرافیا و برنامه ریزی شهری واحد علوم و تحقیقات تهران

در چند اخیر با رشد علم گردشگری در ایران و وارد شدن پاردایم توسعه گردشگری پایدار به سطوح برنامه ریزی گردشگری ملی و منطقه ای، همگان با فراگیر شدن این تفکر در مبانی توسعه در جهان، شاهد انجام انبوه مطالعات، پایان نامه و طرح های گردشگری با این عنوان در کشور هستیم. اما با وجود تمامی این اقدامات با پسوند توسعه گردشگری پایدار در سال های اخیر، نتایج حاصل از پیشرفت آنها به سمت توسعه پایدار مطلوب نبوده و از طرف دیگر مطالعات انجام شده از طرف محققان بر وضعیت پایداری تعدادی ازمناطق گردشگری حاکی از چالش های عمده در جهت دستیابی به توسعه پایدار گردشگری می باشد مقاله حاضر با استفاده از روش توصیفی تحلیلی درصدد پاسخگویی به این سوال کلیدی بوده است که براساس معیار و شاخص های موثر در توسعه پایداری گردشگری، چرا اقدامات توسعه پایدار گردشگری در ایران در رسیدن به این هدف موفق نبوده اند. نتایج بیانگر این مطلب است که اقداات مذکور در مبانی نظری، یکی از گام های اصلی توسعه پایدار، تعریف شاخص ارزیابی را در نظر نگرفته اند و برنامه ریزی جهت ارزیابی مستمر و مداوم طرح ارایه نداده اند و یا در صورت توجه به این مهم، در مراحل اجرایی این اصل را نادیده گرفته اند. لذا در جهت رفع ناپایداری ها می بایست مبانی نظری این اقدامات اصلاح و همچنین اصول و الزامات توسعه پایدار گردشگری در مراحل اجرایی به کار گرفته شود تا از این طریق مسیر رسیدن به توسعه پایدار در مناطق گرشگری هموارتر گردد.

توسعه پایدار گردشگری، ارزیابی پایداری، شاخص های پایداری، بارومتر پایداری