سیدمحمد طباطبایی - دانشیار گروه روابط بین الملل، دانشگاه علامه طباطبایی
حمیدرضا منتظری - دانشجوی دکتری روابط بین الملل، دانشگاه علامه طباطبایی

مواجهه با پرونده هسته ای ایران یکی از محورهای اصلی سیاست خارجی ایالات متحده آمریکا در دوران ریاست جمهوری جرجبوش و باراک اوباما بوده است. با عنایت به این موضوع، پژوهش پیشرو نیز درصدد مقایسه رویکرد آنها بوده و هدف اصلینوشتار پاسخ به این پرسش هاست که رویکرد بوش و اوباما نسبت به پرونده هسته ای ایران چه تفاوت هایی با هم داشت و برمبنایکدام رهیافت های روابط بین الملل قابل توصیف و تحلیل است برمبنای داده های تحقیق، عملکرد جرج بوش و کابینه او کهبه شدت متاثر از آموزه های نو محافظه کاری بود، در چارچوب رهیافت ریالیسم تهاجمی قابل تحلیل است. زیرا آنها با تاکید براستثناگرایی آمریکا، تهدید مداوم مبنی بر حمله به تاسیسات هسته ای ایران و همکاری نکردن با دیگر کنشگران درگیر در اینماجرا، عملکردی عمدتا یک جانبه گرایانه را در قبال پرونده هسته ای ایران در پیش گرفته بودند. از سوی دیگر، باراک اوباما بابهره گیری از مولفه های نهادگرایی نیولیبرال، خواستار همکاری، تعامل، ایفای نقش دیپلماسی، بهره گیری از قدرت نرم و ظرفیتسازمان های بین المللی در سیاست خارجی بود. بنابراین او توانست با اتخاذ سیاست چندجانبه گرایی آمریکا محور، اجماعقدرت های بزرگ و نهادهای تاثیرگذار سیاسی و اقتصادی را در مقابله با ایران کسب کرده و گروه 1 + 5 و ایران بعد ازمذاکراتی طولانی به توافق رسیدند.

آمریکا، ریالیسم تهاجمی، نهادگرایی نیولیبرال، پرونده هسته ای ایران، تحریم، سازمان ملل متحد