مانی یوسفی - دانشجوی دکتری معماری دانشگاه آزاد اسلامی واحد نور

انسان معاصر با چالشی که مربوط به گذار از عصر اطلاعات به عصر دنیای مجازی می باشد درگیر است. گذاریکه همانند سایر امور زندگی سبب ایجاد تغییراتی در عرصه معماری، از قبیل پیدایش واژگانی همانند؛ معماریمجازی و معماری دیجیتال گردیده است. در این میان واقعیت مجازی و فضای سایبر مولفه هایی هستند کهبا ظهور فناوری های دیجیتال به سرعت وارد معماری شده اند و به گونه ای تکنولوژی های فرهنگ ساز درمعماری بوده اند. معماری مجازی این قابلیت را در اختیار معماران قرار میدهد که با استفاده از فنآوری نوین بهبازنمایی انگاره ها به مثابه واقعیت های تصویری برای تجارب فضایی بپردازند، فضای بوجود آمده از این طریقموقعیتی سینماگونه دارد و کیفیتی از فضاهای واقعی را باز تولید می کند که در آن رویا، بیم، ارزش و معنا باادراکی حقیقی در هم آمیخته میشوند. در این مقاله برآنیم با معرفی واقعیت مجازی بعنوان ابزاری جهت ورودانسان به محیط طراحی شده قبل از ساخت، بتوانیم رابطه معماری با سینما به عنوان دو عنصر مکمل را موردارزیابی قرار دهیم. آنچه پیش روست، نتیجه مطالعات کتابخانه ای بر روی واقعیت مجازی بعنوان یک رسانه وتاثیرات متقابل سینما و معماری در فرآیند طراحی محیط های انسان ساخت بر اساس تیوری موج چهارم یاعصر مجازی است. در این پژوهش از روش تحقیق توصیفی-تحلیلی و شیوی تحقیق مرور متون و منابعاستفاده گردیده است.

عصر مجازی شدن، رابطه معماری و سینما، واقعیت مجازی