اثربخشی قصه گویی چندحسی مجازی بر رابطه مادر-کودک و کاهش رفتارهای برون سازی شده در کودکان با ناتوانی های چندگانه

هدف: پژوهش حاضر با هدف تعیین بررسی اثربخشی قصه گویی چندحسی مبتنی بر رابطه مادر-کودک و بر کاهش رفتارهای برون سازی شده در کودکان با ناتوانی های چندگانه انجام شد. روش پژوهش: مطالعه حاضر از نوع تحقیق شبه آزمایشی با طرح یک گروهی پیش آزمون- پس آزمون بود. جامعه آماری این پژوهش را شامل کلیه کودک با ناتوانی های چندگانه مراجعه کننده به مراکز چند معلولیتی کشور ایران در سال ۱۴۰۰ بود. نمونه ی پژوهش، شامل ۱۰ کودک با ناتوانی های چندگانه بود که به صورت در دسترس انتخاب شدند. کودکان به مدت ۸ جلسه ۲۰ دقیقه ای (هفته ای دو جلسه) در جلسات قصه گویی چندحسی شرکت کردند. ابزار مورد استفاده در این پژوهش، شامل پرسشنامه مقیاس تعامل والد- کودک (پیانتا، ۱۹۹۴) وپرسشنامه فهرست مشکلات رفتاری کودک (آخنباخ و رسکورلا، ۲۰۰۱) بهره گرفته شده است، داده های به دست آمده با استفاده از روش آماری تی زوجی مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. یافته ها: نتایج این بژوهش نشان داد که قصه گویی چندحسی موجب افزایش معنادرا رابطه مادر-کودک در مرحله پس آزمون (۰۰۵/۰> P) شده است. همچنین موجب کاهش معنادار مشکلات برون سازی شده در مرحله پس آزمون (۰۰۵/۰> P) شده است. همچنین نتایج پژوهش برای فرضیه های فرعی نشان داد که خرده مقیاس های نزدیکی، وابستگی، مشکلات توجه، مشکلات اجتماعی، پرخاشگری و نافرمانی از مرحله پیش آزمون تا پس آزمون بهبود معناداری داشتند. نتیجه گیری: با توجه به اثربخشی قصه گویی چندحسی بر مهارتهای کودکان با ناتوانی های چندگانه، پیشنهاد میشود این برنامه در مدارس و مراکز ویژه این کودکان مورد استفاده قرار گیرد.

کلیدواژه ها:

قصه گویی چندحسی ، رابطه مادر و کودک ، رفتارهای برون سازی شده ، ناتوانی های چندگانه.