تاثیرپذیری ادبیات فارسی از فرهنگ اسلامی

پس از ترویج اسلام در ایران به لحاظ سازگار بودن تعالیم آن با روحیه ی ایرانیان، دین جدید در بین مردم جایگاه ویژه ای پیدا کرد. از جملهرهاوردهای ورود اسلام به ایران، تغییر در نظام فرهنگی جامعه بود. شاعران و نویسندگان با آگاهی از فرهنگ نوپدیدی که اسلام به ارمغانآورده بود به آفرینش آثاری همسو با تعالیم آن دست زدند. از آنجایی که قرآن دستورات دین مبین اسلام را در بر دارد، بیشتر مورد توجه قرارگرفت و اهل قلم آثارشان را جاودانه ساختند. آوردن آیات و احادیث و برخی داستان های دینی در جای جای سخن شاعران و نویسندگان نمونههایی بارز از تاثیر پذیری ادبیات فارسی از دربای بیکران معارف اسلامی است. خلق آثاری همچون مناجات نامه ها و پدید آمدن شعر زهد وعرفان اسلامی از رهاوردهای فرهنگ و معارف والای اسلامی به شمار می رود. گویندگان شعر فارسی علاوه بر بهره مندی از مفاهیم قرآنیواژه ها، ترکیبات، اشارات و تلمیحات قرآن و نیز از روایات استفاده کرده اند تا بدین وسیله موجبات غنای تصاویر اشعارشان را فراهم آورند. بهرهگیری از کلام وحی و احادیث در آثار سخنوران فارسی زبان به نیمه های قرن سوم می رسد و از قرن ششم به بعد این بهره گیری شدتمی گیرد و در قرن هفتم و هشتم به اوج خود می رسد. این بهره گیری یکی از ارکان فصاحت و بلاغت محسوب می شود. پژوهش حاضر تاملیاست در تاثیر پذیری ادبیات فارسی از فرهنگ اسلامی و به جرآت می توان گفت از کانون این معارف چنان روشنایی بر ادب فارسی تابیده که ازمتون کهن فارسی، کمتر متنی سراغ داریم که از این شمع درخشان، رنگی نگرفته باشد. پر بار شدن ادبیات فارسی با مفاهیم معنوی که منجربه پدید آمدن عرفان و اشعار و تفکرات عرفانی می باشد را می توان از نتایج این نوشتار دانست.

کلیدواژه ها:

قرآن ، فرهنگ اسلامی ، ادبیات فارسی