توزیع های فراوانی بهینه عامل فرسایندگی باران در ایران

ارزیابی توزیع های فراوانی برای تحلیل عامل فرسایندگی باران کم تر مورد توجه قرار گرفته است. لذا پژوهش حاضر با هدف تعیین و ارزیابی توزیع های فراوانی مختلف برازش یافته بر مقادیر عامل فرسایندگی باران در مقیاس های مختلف زمانی در ایران برنامه ریزی شد. بدین منظور پس از تحلیل کلیه رگبارهای موجود در دوره آماری 20 سال در 70 ایستگاه مطالعاتی، عامل فرسایندگی باران Wischmeier و Smith محاسبه شد. سپس با استفاده از نرم افزار EasyFit توزیع های فراوانی مختلف بر داده ها در هریک از مقیاس های زمانی برازش داده شد. به منظور تعیین نکویی برازش از آزمون مربع کای در مقیاس های زمانی مختلف در هر ایستگاه استفاده شد. بر اساس نتایج، توزیع گمبل حداکثر در اکثر ماه ها و فصول به‎عنوان بهترین توزیع فراوانی برازش یافته انتخاب شده و توزیع های لوگ نرمال سه پارامتری، گاما و لوگ نرمال دو پارامتری نیز رتبه نخست در بین توزیع‎های فراوانی برازشی بر مقادیر عامل فرسایندگی باران سالانه را به خود اختصاص دادند. هم چنین، ایستگاه‎هایی با رژیم بارش یکنواخت تر و متاثر از نظام های بارشی مشابه از تغییرپذیری کم تری در نوع توزیع‎های برازشی در مقیاس های زمانی مختلف برخوردار بودند.

کلیدواژه ها:

تحلیل فراوانی ، توزیع آماری ، توزیع مکانی فرسایندگی ، فرسایندگی طرح ، مقیاس زمانی