ساخت داربست های هیبریدی نانولیفی از پلی لاکتیک اسید-گرافن و ژلاتین برای کاربرد در مهندسی بافت استخوان

فرضیه: در بین نانوساختارها، نانوالیاف و نانوذرات به دلیل داشتن سطح ویژه زیاد و زیست سازگاری عالی کارایی چشمگیری در مهندسی بافت و رهایش کنترل شده دارو دارند.روش ها: در این پژوهش، تولید داربست های نانولیفی از پلی لاکتیک اسید (PLA)، ژلاتین (Gel) و گرافن (G) به منظور ارزیابی کاربرد آن ها در مهندسی بافت استخوان بررسی شده است. به کارگیری ترکیب پلیمر طبیعی ژلاتین به همراه پلیمر سنتزی PLA به استفاده هم زمان از خواص پایداری مکانیکی مناسب PLA و خواص زیستی منحصر به فرد Gel منجر شد. بارگذاری گرافن در ساختار Gel/PLA موجب تشکیل نمد نانولیفی با شباهت زیاد به بافت استخوان شد. برای تولید داربست ها از دو پلیمر نامبرده، روش الکتروریسی هیبریدی به کار گرفته شد. محلول پلیمری Gel از یک سرنگ و محلول پلیمری PLA همراه با نانوذره گرافن از سرنگ دیگر تزریق شدند. یافته ها: مطالعه خواص شکل شناختی داربست های تولیدشده نشان داد، افزودن گرافن به محلول PLA در ترکیب ژلاتین-پلی لاکتیک اسید (Gel/PLA)، قطر الیاف تولیدشده را به طور معنی داری کاهش داده است. و افزودن ژلاتین به ترکیب PLA و افزودن گرافن به ترکیب Gel/PLA زاویه تماس نمونه ها را کاهش داد. نانوالیاف هیبریدی G -Gel/PLA تهیه شده در مجاورت سلول های استخوان زیست سازگاری خوبی نشان دادند و هیچ سمیت سلولی مشاهده نشد. سلول های رشدیافته روی داربست ها شکل شناسی پهن و دوکی شکل نشان داده و تقریبا به طور یکنواخت کل ساختار نمد را پوشاندند. نانوالیاف نهایی تولیدشده با توجه به داشتن شکل شناسی صاف و نانولیفی، رفتار سلولی خوب و آب دوستی بیشتر می توانند انتخاب مناسبی برای استفاده در بافت استخوان باشند.

کلیدواژه ها:

ژلاتین ، پلی لاکتیک اسید ، گرافن ، نانوالیاف هیبریدی ، بافت استخوان