ارزیابی تاثیر برخی از ویژگی های خاک و مدیریت تغذیه گیاهی بر خشکیدگی سرشاخه های درختان گردو در استان کهگیلویه و بویراحمد

عارضه خشک شدن سرشاخه های درختان گردو، یکی از مشکلات اصلی باغداران استان کهگیلویه و بویراحمد است. کاهش عملکرد محصول و ایجاد مناظر ناهنجار طبیعی، از پیامدهای این عارضه می باشد. به منظور ارزیابی برخی از ویژگی های خاک و گیاه بر خشکیدگی سرشاخه های درختان گردو، 38 درخت سرخشکیده و 35 درخت سالم انتخاب شد. از سال 1391 تا 1395، با تعیین عمق خاک، نمونه از اعماق 30-0، 60-31 و100-61 سانتی متری خاک و همچنین آب مورد استفاده و برگ درختان برداشت شد و مورد آنالیز قرار گرفتند. میزان خشکیدگی سرشاخه های درختان نیز تعیین شد. خصوصیات اندازه گیری شده در دو گروه درختان سالم و سرخشکیده، مورد مقایسه آماری قرار گرفتند. نتایج نشان داد میانگین عمق خاک در درختان سرخشکیده، 63/2 و در درختان سالم بیش از 120 سانتی متر بود و اختلاف، در سطح احتمال یک درصد معنی دار شد. میانگین میزان سنگ و سنگریزه در خاک درختان سرخشکیده بیشتر از خاک درختان سالم و اختلاف در دو لایه سطحی و میانی خاک معنی دار شد. غلظت عناصر غذایی در خاک درختان سالم در محدوده مطلوب و در خاک درختان سرخشکیده در محدوده کمبود قرار داشت. عنصر روی برگ درختان سرخشکیده در محدوده کمبود قرار داشت و تفاوت معنی داری را با میزان روی برگ درختان سالم نشان داد. به منظور بررسی نقش مدیریت تغذیه گیاه بر عارضه خشکیدگی، اثر تیمارهای کودی شامل چالکود، محلول پاشی، چالکود+ محلول پاشی و شاهد در سه تکرار و در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی، مورد آزمون قرار گرفت. اختلاف اثر تیمارهای کودی برکاهش خشکیدگی سرشاخه ها در سطح احتمال یک درصد معنی دار شد. برای تکمیل تحقیقات، بررسی پاتوژنی انجام گرفت و از اندام های درختان سرخشکیده، باکتری Xanthomonas arboricola pv. Juglandis جداسازی شدکه عامل ثانویه در سرخشکیدگی درختان گردو تشخیص داده شد. احداث باغ در خاک های عمیق و تغذیه مطلوب می تواند از این عارضه پیشگیری نماید.واژه های کلیدی: گردو، خشکیدگی سرشاخه، ویژگی های خاک، تغذیه، بیماری