نقش رفتار والدین بر ذهن خلاقانه کودک

خلاقیت به عنوان یک استعداد بالقوه نیازمند توجه و پرورش است، زیرا این توانایی نیز مثل همه توانایی های انسان جز در سایه بارورسازی، به فعلیت نخواهد رسید. گرچه تاکنون اندیشمندان نتوانسته اند تعریف جامعی که مورد قبول اکثریت دست اندرکاران باشد به دست دهند؛ زیرا افراد مختلف برداشت های متفاوتی از خلاقیت داشته و بالطبع تعاریف متفاوتی ارائه داده اند ولی به طورکلی طبق تحقیقات دانشمندان و صاحب نظران در مورد خلاقیت می توان گفت خلاقیت ارائه فکر، رفتار یا محصولی نو و یگانه است. یا به عبارتی؛ خلاقیت فرآیندی فکری و روانی است که اثری تازه و ارزشمند دارد. از این رو پرورش آن نیز می بایست از سنین کودکی آغاز گردد و زمینه سازی جهت رشد آن بر عهده خانواده و محیط می باشد. خلاقیت یکی از عالی ترین و پیچیده ترین فعالیت های ذهن آدمی است. خلاقیت نه فقط به هوش و تفکر بلکه به شخصیت فرد نیز مربوط می شود. از سوی دیگر، رفتار اعمال فرد را در بر می گیرد و بر همین اساس یک ویژگی ایستای فرد نیست. آنچه افراد انجام می دهند و یا بیان می نمایند رفتار نام داشته و دارای یک یا چند بعد می باشد که قابل اندازه گیری است. به نوعی که فراوانی ، تداوم و شدت، ابعاد فیزیکی یک رفتارند. همچنین رفتار می تواند به وسیله ی فرد دخیل در رفتار و یا دیگران مشاهده، توصیف و ثبت گردد و بر محیط از جمله محیط فیزیکی و یا محیط اجتماعی تاثیر گذار باشد. رفتار پدیده ای قانونمند بوده و ممکن است آشکار و یا پنهان باشد. رفتار والدین جزو آن دسته از عوامل محیطی تاثیر گذار بوده و از آنجایی که کودکان زمان های بیشتری از زندگی خود را با والدین و خانواده سپری می کنند، رفتار ایشان که همان اعمال و گفتار والدین است نقش بسزایی در شکل گیری ذهن کودک داشته و بیشترین اثر تربیتی نیز از همین طریق حاصل می شود. از این رو با توجه به موارد مطروحه و اهمیت موضوع و همچنین موضوعات مربوط به تربیت و نیز پرورش کودکان خلاق و مثمر ثمر در آینده ی اجتماع و زندگی فردی، بنابراین در این پروژه در نظر داریم نقش رفتار والدین بر ذهن خلاقانه کودک را بررسی نموده تا بتوانیم به سوالات تحقیق جوابی قانع کننده دهیم .