بازخوانی مفاهیم معماری بومی در جهت نیل به الگویی در طراحی پایدار

رشد بی رویه جمعیت و استفاده نامحدود بشر از انرژی های فسیلی منجر به کاهش ذخایر و الودگی هوا و نابودی زیست گاههای طبیعی و گرم شدن زمین شده است و کشورها را متحمل هزینههای گزافی در جهت تامین آن کردها ست و بعلت اینکه هدررفت اغلب این منابع در ساخت و سازهای معماری رخ می دهد و معماری که یکی از اصلی ترین صور فعالیت های اقتصادی هر کشور می باشد بر این اساس مسئله حفظ انرژی و استفاده از انرژی های مانا آب و باد، خاک و اتش موردتوجه صاحب نظران اقتصادی و مسئولین کشورها در بناها قرار گرفته است و با این توصیف وظیفه خطیری بر عهده معماران سایر افراد مرتبط با ساخت و ساز گذاشته شد در اروپا ابتدا با صرفه جویی در مصرف انرژیهای فسیلی سعی در حفظ آنها کرده اند اما مسلما راه حل اصلی این نبود و صاحب نظران و معماران به بیان و اجرای تئوری ها و سبکهایی نظیر معماری اکوتک، سبز و پایدار پرداختند اما این امر مهم در ایرانی که تبدیل به دستگاه کپی برداری از معماری سایر ملل شده است صرفا به برگزاری همایش بدون ارایه الگو بسنده شدها ست و غافل از این شدیم که ایران دارای منابع غنی طبیعی و به تبع آن معماری بومی یا سنتی قوی می باشد که در برگیرنده کاملترین مفاهمی معماری پایدار و معماری اقتصادی حفظ چرخه حیات می باشد و در واقع باید معماری بومی ما دوباره بازخوانی شود دراین مقاله سعی خواهد شد رویکردی موضکافانه تر به بررسی مفاهیم معماری پایدار و بازخوانی مبانی معماری بومی در اقلیم های مختلف ایران در جهت رسیدن به مدلی درتوسعه پایدار معماری بپردازد.

کلیدواژه ها:

معماری بومی ، معماری پایدار ، اقتصاد انرژی ، چرخه حیات