نقش میانجی گری رفتارهای ارتقادهنده سلامت در رابطه بین خودکارآمدی با سلامت روان نوجوانان
محل انتشار: مجله آموزش و سلامت جامعه، دوره: 6، شماره: 2
سال انتشار: 1397
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: فارسی
مشاهده: 427
فایل این مقاله در 7 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_JECH-6-2_001
تاریخ نمایه سازی: 20 دی 1399
چکیده مقاله:
اهداف: نقش خودکارآمدی در گستره زندگی افراد بهعنوان عامل مهمی در بروز و نگهداری نشانه های مرضی و رفتارهای ارتقادهنده سلامت مشخص شده است. بنابراین نظر به این که امروزه سلامت روان در تحول شخصیت، دارای نقشی بنیادی است، این پژوهش با هدف مدلیابی رابطه بین خودکارآمدی و سلامت روان با میانجی گری رفتارهای ارتقادهنده سلامت در دانشآموزان انجام شد.
ابزار و روشها: در این پژوهش توصیفی- همبستگی، 260 نفر از دانشآموزان مقطع متوسطه دوره دوم شهر ساری در سال تحصیلی 97-1396 به روش نمونه گیری خوشه ای چندمرحله ای انتخاب شدند. ابزار گردآوری دادهها شامل پرسشنامه خودکارآمدی شرر، مقیاس سلامت روان و پرسشنامه رفتارهای ارتقادهنده سلامت پندر بود. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از آزمون همبستگی پیرسون و روش مدل یابی معادلات رگرسیونی ساختاری به کمک نرمافزارهای SPSS 24 و Amos 23 انجام گرفت.
یافته ها: بین تمام متغیرهای پژوهش همبستگی معنیدار وجود داشت (0.01>P). با توجه به مقادیر بهدستآمده شاخصهای نیکویی برازش، مدل پژوهش از برازش خوبی برخوردار بود. مسیرهای خودکارآمدی و رفتارهای ارتقادهنده سلامت اثر مستقیم و معنیداری بر سلامت روانی داشتند. همچنین خودکارآمدی با میانجیگری رفتارهای ارتقادهنده سلامت اثر غیرمستقیمی بر سلامت روانی نشان داد (0.05>P). براساس مدل نهایی، خودکارآمدی با میانجیگری رفتارهای ارتقادهنده سلامت بر سلامت روانی اثر غیرمستقیم داشت (0.06=R2).
نتیجه گیری: خودکارآمدی هم بهصورت مستقیم و هم با میانجیگری رفتارهای ارتقادهنده سلامت بر سلامت روان دانشآموزان موثر است.
کلیدواژه ها:
نویسندگان
نفیسه مجیدی یایچی
گروه روان شناسی، دانشکده علوم انسانی، واحد بابل، دانشگاه آزاد اسلامی، بابل، ایران.
رمضان حسن زاده
گروه روان شناسی، دانشکده علوم انسانی، واحد ساری، دانشگاه آزاد اسلامی، ساری، ایران
محبوبه فرامرزی
“Social Determinants of Health Research Center” and “Psychology Department, Medicine Faculty”, Babol University of Medical Sciences, Babol, Iran
علیرضا همایونی
گروه روان شناسی، دانشکده علوم انسانی، واحد بندر گز، دانشگاه آزاد اسلامی، بندر گز، ایران