استقرا و روش کشف احکام

استقرا عبارت از جستجو در میان جزییات برای دستیابی به یک حکم کلی است. استقرادرکلام فقها خود دارای اثراتی است که اجماع این اثر را ندارد بطورمثال فقیه با ملاحظه تعدادزیادی از احکام مربوط به عذر چنین می یابد در احکامی که شخص مکلف در آن معذور بوده و عذر او پذیرفته شده است دارای منشا جهل می باشد و لذا به این نکته دست می یابد که جهل صفت مشترک بین تمام موارد عذر است. میرزای قمی از استقرا به عنوان یکی از ضرورت های تتبع نام می برد و احتمال اشتباه و خلط احکام را برای فقیه؛ استقرا نکردن و تمام وسع خود را به کار نبردن می داند اگر استقرایی که در فقه می خواهد برای کشف احکام مورد استفاده قرار بگیرد از نوع استقرا ظنی باشد به کار گیری آن در فقه جایز نیست .

کلیدواژه ها:

استقرا ، کشف حکم ، ظن ، فقه.