توانمندسازی روانی سالمندان بر اساس تجربه خانه های تاریخی ایران

خانه های سالمندان عموما به عنوان محیط نگهداری وگذران اوقات فراغت برای افرادی در نظرگرفته شده است که در سال های پایانی عمربه سر می برند. محیط و جزییات آن بر سلامت روانی افراد اثر مهمی دارد. یکی از رویکردهای مهم در برخورد با پدیده سالمندی، ارتقاء توانمندی های آسایش روانی ایشان است. به واسطه شرایط ویژه سالمندان، نحوه ساخت محیط و جزییات آن بر سلامت روانی ایشان مؤثر است. هدف: هدف تحقيق آنست که با تکیه بر معماری تاریخی ایران می توان زمینه ای فرهنگی جهت تولید کالبد مناسب خانه های سالمندان پدیدآورد. روش تحقيق: روش تحقیق در این مقاله براساس ترکیب روش پیمایش در نمونه موردی و استنتاج منطقی است. یافته تحقيق: تحلیل محتوای مؤلفه های کالبدی مانند رنگ و نور نوع و بافت مصالح و... با در نظر گرفتن خصوصیات سالمندان این نتیجه حاصل می شود که اگر محیط با نقشه های ذهنی ایشان هماهنگی نداشته باشد باعث افزایش استرس می گردد. نتیجه:نتایج تحقیق نشان میدهد نشان می دهد که استفاده از بافت ، نور و رنگ مبتنی بر تجربه خانه های تاریخی می تواند بر توانمندسازی روانی سالمندان مؤثر باشد.

کلیدواژه ها:

توانمند سازی ، سالمندان ، معماری خانه های تاریخی.