تأثیر واقعیت درمانی بر همدلی همسران جانبازان دچار اختلال استرس پس از سانحه جنگی

مقدمه: همسران جانبازان دچار اختلال استرس پس از سانحه جنگ به دلیل تماس مکرر در طول زندگی با همسران خود دچار مشکلات عاطفی و روحی زیادی می‌شوند که اغلب در زندگی آن‌ها عشق و همدلی مفهومی گنگ دارد. هدف: با توجه به ماهیت نظریه واقعیت درمانی گلاسر بر بهبود روابط زناشویی این مطالعه با هدف تأثیر واقعیت درمانی بر همدلی همسران جانبازان اختلال استرس پس از سانحه جنگی انجام شد. مواد و روش‌ها: این مطالعه تجربی با روش نمونه‌گیری تصادفی ساده بر روی 34 نفر از همسران جانبازان (17 آزمون) و (17 کنترل) در بیمارستان نیایش تهران در سال 1395 انجام شد. در گروه آزمون 8 جلسه 90 تا 120 دقیقه واقعیت درمانی بر اساس نظریه انتخاب گلاسر اجرا شد که اطلاعات در دو گروه قبل و بعد از مداخله توسط پرسشنامه استاندارد همدلی (دیویس) جمع‌آوری شد. سپس توسط آزمون تی زوجی و مستقل آنالیز گردید. یافته‌ها: میزان همدلی قبل مداخله در گروه واقعیت درمانی 015/01±61/0 و گروه کنترل 13/01±53/52 بود و آزمون تی مستقل اختلاف معنی‌داری را نشان نداد (0/13=P) ولی میزان همدلی بعد از مداخله در گروه آزمون 9/2±73/47 و گروه کنترل 1/7±59/29 بود و آزموتی تی مستقل اختلاف معنی‌داری را نشان داد (0/003=P) به طوری که میزان همدلی در گروه آزمون بیشتر از گروه کنترل بود. بحث و نتیجه‌گیری: نظر به اثربخشی این رویکرد در افزایش همدلی همسران جانبازان پیشنهاد می‌گردد، مسئولین و دست‌اندرکاران نظام بهداشتی و درمانی به خصوص پرستاران با درک نیاز همسران و خانواده‌های جانبازان و برگزاری کارگاه‌ها و کلاس‌های آموزشی و جلسات گروه درمانی مبتنی بر واقعیت درمانی ضمن تقویت روابط زناشویی، موجب بهبود کیفیت زندگی در خانواده همسران جانبازان شوند. کد کارآزمایی بالینی: IRCTN1R229059

کلیدواژه ها:

Empathy ، Post-Traumatic ، Reality Therapy ، Stress Disorder ، Veterans. ، اختلال استرس پس از سانحه جنگی ، واقعیت درمانی ، همدلی ، همسران جانبازان.