اثربخشی درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد بر میزان پذیرش و رشد پس از آسیب بیماران مبتلا به سرطان کولورکتال توام با استرس

مقدمه: سرطان کولورکتال یکی از شایع‌ترین بیماریهای مزمن و دومین علت شایع مرگ ناشی از سرطان در دنیاست که با مشکلات و عوارض جسمانی و روان‌شناختی بسیاری همراه است. هدف پژوهش حاضر، بررسی اثربخشی درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد بر میزان پذیرش و رشد پس از آسیب بیماران مبتلا به سرطان کولورکتال توام با استرس بود. مواد و روش کار: طرح پژوهش از نوع نیمه تجربی قبل و بعد همراه با گروه شاهد و دوره پیگیری آن دو ماهه بود. با استفاده از روش نمونه گیری در دسترس 30 نفر از بیماران مبتلا به سرطان کولورکتال توام با استرس انتخاب و به صورت تصادفی 15 نفر در گروه آزمون و 15 نفر در گروه شاهد قرار گرفتند. داده‌های پژوهش توسط سه پرسشنامه استرس- اضطراب- افسردگی، پذیرش وعمل و رشد پس از آسیب جمع‌آوری و با تحلیل واریانس با اندازه گیری مکرر و تعقیبی بنفرونی تجزیه و تحلیل شدند. یافته ها: براساس نتایج به دست آمده، در مراحل پیش و پس‌آزمون و نیز پیگیری بین دو گروه آزمون و شاهد در نمرات میزان پذیرش و رشد پس از آسیب تفاوت معنادار مشاهده گردید، همچنین، نتایج آزمون تعقیبی نشان داد که بین نمرات پیش‌آزمون با پس‌آزمون و پیگیری تفاوت معنادار و بین نمرات پس‌آزمون با پیگیری تفاوت غیرمعنادار وجود داشت. نتیجه گیری: یافته‌ها از اثربخشی درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد به عنوان یک مداخله روان‌شناختی موثر به منظور افزایش میزان پذیرش و رشد پس از آسیب بیماران مبتلا به سرطان کولورکتال حمایت می‌کند.

کلیدواژه ها:

acceptance and commitment therapy ، acceptance ، Post-traumatic Growth ، Colorectal Cancer ، درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد ، پذیرش ، رشد پس از آسیب ، سرطان کولورکتال