تاثیر سیلیسیم بر بهبود ویژگی‌‌های رشدی، عملکرد و کیفیت میوه گوجه‌فرنگی در شرایط کم آبیاری

در این پژوهش تأثیر کم‌‌آبیاری و سیلیسیم بر ویژگی‌‌های رشدی، عملکرد و کیفیت میوه گوجه‌‌فرنگی رقم بی‌‌اچ‌‌ان (Lycopersicon esculentum L. cv. BHN) بررسی شد. این آزمایش به صورت فاکتوریل در قالب طرح به‌‌طور کامل تصادفی با سه تکرار اجرا شد. گیاهان گوجه‌فرنگی در گلدان حاوی محیط کشت‌‌ کوکوپیت و پرلیت (نسبت 80 به 20 درصد حجمی) کشت شدند. گیاهان با سطح‌های مختلف (60، 80 و 100 درصد نیاز آبی) و سیلیسیم (صفر، 100 و 200 میلی‌گرم در لیتر سیلیسیلیک اسید) تیمار شدند. نتیجه‌ها نشان داد که با افزایش میزان آبیاری رشد رویشی و هم‌چنین کیفیت میوه افزایش یافت. بیش‌‌ترین ارتفاع بوته و شمار میوه در سطح آبیاری 100 درصد نیاز آبی مشاهده شد. کاربرد 200 میلی‌‌گرم در لیتر سیلیسیم، شمار و عملکرد میوه‌‌ها را به ‌‌طور معنی‌‌داری در شرایط 60 درصد نیاز آبی افزایش داد. کم‌‌آبیاری باعث افزایش معنی‌‌دار آنزیم‌‌های پراکسیداز و کاتالاز شد. کاربرد 100 میلی‌‌گرم در لیتر سیلیسیم، میزان ماده‌های جامد محلول را در تیمار 80 درصد نیاز آبی افزایش داد. در مجموع، محلول‌‌پاشی با سیلیسیم با غلظت 200 میلی‌‌گرم در لیتر اثرهای منفی تنش خشکی را در گوجه‌فرنگی کاهش داده و باعث بهبود رشد، عملکرد و کیفیت میوه شد.

کلیدواژه ها:

Catalase ، Peroxidase ، Silicilic acid ، Vegetative and reproductive growth ، Water stress ، پراکسیداز ، تنش آبی ، رشد رویشی و زایشی ، سیلیسیلک اسید ، کاتالاز