شرق گرایی اقتصادی جمهوری اسلامی ایران (مطالعه موردی رابطه ایران و چین)

رویکرد نگاه به شرق یک رویکر ژئوپلیتیکی است، که در برابر نگاه به غرب به کار برده می شود. این رویکرد با توجه به شرایطداخلی و منطقه ای و بین المللی بعد از انقلاب اسلامی و سیاست تقابل جویانه ایران با غرب از یک طرف و به موازات آن تحریمهای غرب مورد توجه قرار گرفت. اقتصاد در حال ظهور شرق، با روی کار آمدن دنگ شیائوپینگ در چین با اصلاحات اقتصادی کهدر این کشور صورت گرفت و سیاست درهای باز باعث شد توجه ایران معطوف به شرق به خصوص چین شد، با هدف ایجاد توازنبا غرب و نوعی پر کردن خلا آن و رسیدن به اهداف خود در منطقه و بین الملل و همچنین سپری در برابر فشارها و تحریم هایغرب به خصوص آمریکا باشد. در طی سال های بعد از انقلاب ما شاهد روابط پر فرازو نشیب گسترده ای در روابط سیاسی واقتصادی این دو کشور بوده ایم به ویژه در این چند سال اخیر با توجه به شرایط بین المللی و داخلی روابط اقتصادی ایران و چیندر حال گسترش است بعلاوه اینکه پیش نویس هایی در سال جاری از برنامه 25 ساله همکاری ایران و چین بین دو کشور مطرحشده است ولی هنوز به تصویب نهایی نرسیده است. با توجه به این موارد پرسش اصلی این پژوهش این است که عوامل موثر درشرق گرایی اقتصادی ایران و گسترش همکاری جمهوری اسلامی با جمهوری خلق چین چیست؟ و آیا این روابط برای طرفین برمینای اصول و منافع مشترک است ؟ برای پاسخگویی به این پرسش این فرضیه به آزمون گذاشته می شود که " جمهوری اسلامیایران در حوزه روابط اقتصادی با چین، جایگزین مناسبی در رابطه با فشارها و تحریم های غرب می داند." همچنین روش تحقیقدر این مقاله تحلیلی_ توصیفی است و برای تحلیل مسئله پژوهش از چارچوب نظری چرخش قدرت و نقش بهره گرفته می شود.

کلیدواژه ها:

رویکرد نگاه به شرق ، جمهوری اسلامی ایران ، چین ، توسعه اقتصادی