مقایسه درمان شناختی- رفتاری و شناختی- رفتاری مبتنی بر آموزه های اسلامی (رهنمودهای امام رضا علیه السلام) بر سلامت عمومی دانشجویان

پژوهش حاضر با هدف مقایسه دو روش درمان شناختی- رفتاری کلاسیک و شناختی-رفتاری مبتنی بر آموزه های اسلامی بر افزایش سلامت عمومی دانشجویان پرستاریاجرا گردید. ۴۵ دانشجو به روش نمونه گیری خوشه ای انتخاب و بصورت تصادفی درسه گروه ۱۵ نفری شامل گروه آزمایش یک ( شناختی- رفتاری کلاسیک)، گروهآزمایش دو (شناختی رفتاری مبتنی بر آموزه های اسلامی) و گروه کنترل جایگزاریشدند. پرسشنامه سلامت عمومی (GHQ-۲۸) قبل و بعد از مداخله برای سنجش شدتنشانه ها به کار برده شد. مداخلات هفته ای ۲ نوبت طی ۱۰ جلسه ۲ ساعته برای گروههای آزمون اجرا شد و گروه کنترل هیچ مداخله ای دریافت نکرد. یافته ها نشان دادشدت علایم نشانه های جسمانی، اضطراب و بی خوابی، نارسایی در عملکرد اجتماعی وافسردگی در طول مداخله برای گروه آزمایش ۱(P<۰/۰۰۰۱) و آزمایش ۲(P<۰/۰۰۰۱)در مقایسه با گروه کنترل کاسته شد. ولی روش شناختی- رفتاری مبتنی بر آموزههای اسلامی بطور معناداری بیش از روش شناختی- رفتاری کلاسیک موثر بود (P<۰/۰۳۳)با توجه به اثربخشی درمان شناختی- رفتاری مبتنی بر آموزه های اسلامی در افزایش سلامت عمومی و همخوانی آن با فرهنگ، عقاید و باورهای مخاطبین پیشنهادمی شود از این روش در مداخلات روانشناختی استفاده گردد.

کلیدواژه ها:

سلامت عمومی ، درمانگری شناختی- رفتاری کلاسیک ، شناختی- درمانگری رفتاری مبتنی بر آموزه های اسلامی