بررسی عوامل مخرب برپارک ملی دریایی نای بند تحت تاثیرفشارناشی از توسعه منطقه

خلیج نای بند به عنوان یکی از حساس ترین وباارزش ترین زیستگاه های دریایی خلیج فارس به همراه بخشی وسیعی از مناطق حفاظت شده نای بند و حرای خلیج نای بند در بیست و چهارمین جلسه شورای عالی حفاظت محیط زیست مورخه 82/12/28 به عنوان پارک ملی دریایی ارتقاء یافت و تحت مدیریت اداره کل حفاظت محیط زیست استان بوشهر قرار گرفت. واقع شدن این ناحیه درکنارصنایع عظیم نفت وگازپارس جنوبی در منطقه و تعارضات گسترده صنعت و محیط زیست یکی از چالشهای اصلی روبروی توسعه پایدار در منطقه می باشد. این پارک با در اختیار داشتن حساس ترین زیستگاههای ساحلی دریایی یکی از مهمترین مناطق دریایی ایران بشمار می آید و می تواند بعنوان یک شاخص زیستی بزرگ برای پایشهای مختلف مورد استفاده قرارگیرد.در این بررسی سعی شده است با مطالعه روند روبه رشد صنایع و اقدامات انجام شده در بهبود محیط زیست و سلامت عمومی جایگاه پارک ملی دریایی نای بنددر ایجاد بستر مناسب برای توجه بیشتر به قوانین زیست محیطی با محوریت احترام به قوانین مورد بررسی بیشتر قرار گرفته، فرصت ها و تهدیدات روبرو شناسایی و وضعیت گردشگری منطقه با تکیه بر ارزش ها وقابلیت های پارک مورد ارزیابی قرار گیرد.طی چند سال أخیر حساس شدن افکار عمومی به لزوم توجه بیشتربه این منطقه ، اقدامات سازمان حفاظت محیط زیست در احیاء وحفاظت ازجنگل هاو بازدید کارشناسان سازمان یونسکو از این منطقه جهت لحاظ نمودن آن بعنوان ذخیره گاه زیست کره از جمله فعالیتهای حفاظتی از این اکوسیستم بوده است که می بایست با جلب مشارکتهای همگانی از جمله سازماندهی مناسب مردم محلی و نیروهای بسیج وتشکلهای دوستداران محیط زیست و در حفظ و صیانت از این منطقه بیشتر کوشا باشیم

کلیدواژه ها:

زیستگاه ، خلیج ، توسعه ، تعارضات ، شاخص زیستی