مدیریت کاهش مخاطره طبیعی زمین لغزش با استفاده از آمارمنطقه ای،استان تهران

با توجه به گستردگی و تنوع فراوانی مخاطرات طبیعی در ایران هدف از این مطالعه شناخت مدیریت کاهش مخاطره طبیعی زمین لغزش (واریزه) در استان تهران می باشد. از آنجا که زمین لغزشها نسبت به سایر بلایا مدیریت پذیرتر هستند شناخت این دیده در جهت جلوگیری از خسارات از اهمیت زیادی برخوردار است. در این مطالعه معیارهای موثر بر ناپایداریها، مانند بارش، زلزله، پوشش گیاهی، کاربری اراضی، زمین شناسی، رودخانه، گسل، شیب و جهتشیب و راه های ارتباطی استان تهران با رویکرد واریزه مورد بررسی قرار گرفته است. روش این مطالعه بصورت تحلیل فضایی در محیط GIS با استفاده از توابع فاصله اقلیدسی و Curvature مورد آنالیز قرار گرفته است. بدینصورت که ابتدا جاده های هراز و لواسانات بصورت نمونه انتخاب شدند و هر کدام از معیارها با استفاده از روش فاصله اقلیدسی وIDW مورد بررسی و طبقه بندی قرار گرفت و سپس در آنالیز تحقیق میزان واریزه و انحنا بررسی شده و به هر یک از نقشه های واریزه و جهت شیب رتبه بین ۰ و ۱ داده شد. نتایج این مطالعه نشان داد مناطقی که رو به جهت شمال شرق و جنوب غرب بودند رتبه ۱ و مابقی رتبه ۰ و مناطقی که ۵۰ درصد بالای رو به شمال بودند از خطر واریزه بیشتری برخوردار هستند، در بین رتبه بندی مناطقی که هر چه مثبت تر بودند دارای رتبه ۱ داده شده و در این مناطق انحنای جاده های اصلی و فرعی منتخب منفی بود و دارای جهت محدب که مساحت، دارای مخاطره میباشد.این مناطق در جاده هراز و لواسانات از نظر خطر لغزش در هنگام بارندگی و زلزله و سایر مخاطرات در معرض خطر بوده و پیشنهاد توجه به ساخت و ساز و مدیریت بحران در این مناطق الزامی میباشد.

کلیدواژه ها:

واریزه ، مدیریت بحران ، مخاطرات محیطی ، تحلیل فضایی ، حرکات دامنه ای.