تحلیلی بر انرژی های نو در صنعت ساختمان

با شروع قرن ۲۱ میلادی توسعه محیط های هوشمند به منظور کنترل مصرف انرژی سرعت گرفته و استفاده از سیستم های هوشمند در تولید، توزیع و مصرف انرژی منجر به خلق مفهومی جدید تحت عنوان شبکه های هوشمند انرژی شده است. هوشمند سازی ساختمان ها به عنوان مصرف کنندگان اصلی انرژی خصوصا در جوامع شهری، یکی از مهم ترین گام ها در راستای هوشمند سازی شبکه های انرژی محسوب می گردد. ساختمان های هوشمند فارق از راهکارهای سنتی کنترل انرژی مصرفی مانند عایق کاری حرارتی، مصرف انرژی ساختمان را بدون دخالت ساکنین و از طریق سیستم های مدیریت هوشمند، کنترل نموده و تا حد ممکن به میزان بهینه نزدیک می کنند. کنترل مصرف انرژی با استفاده از سیستم های روشنایی، گرمایشی و سرمایشی کنترل پذیر و سیستم های اندازه گیری هوشمند امکان پذیر خواهد بود. از سوی دیگر تمام یا بخشی از انرژی مصرفی در ساختمان های هوشمند آینده باید توسط منابع تجدید پذیر تامین گردد. این امر علاوه بر آثار زیست محیطی، منجر به کاهش پیک تقاضا برای انرژی الکتریکی و بی نیازی از توسعه نیروگاه های بزرگ با سوخت فسیلی می گردد. در این مقاله به راهکارهای طراحی ساختمان های هوشمند از دیدگاه بهینه سازی مصرف انرژی و استفاده از انرژی های تجدید پذیر پرداخته شده است. علاوه بر آن روند کنونی حرکت به سمت بهینه سازی مصرف انرژی در بخش ساختمان و موانع موجود در این راه در کشور ایران و شهر تهران مورد بررسی قرار گرفته و پیشنهاداتی در خصوص سرعت بخشیدن به این روند مطرح شده است

کلیدواژه ها:

انرژی های تجدید پذیر ، اندازه گیری هوشمند ، تولید همزمان برق و حرارت ، ساختمان های هوشمند