اثربخشی درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد بر نگرش‎ها‎ی ناکارآمد جنسی و عملکرد جنسی در زنان باردار

مقدمه: بارداری از پرمخاطره ترین دوره های زندگی زنان است و نگرش و روابط جنسی سالم در دوران بارداری در سازگاری زناشویی و استحکام خانواده نقش تعیین کننده ای دارد. با توجه به وجود مطالعات محدود در این زمینه، مطالعه حاضر با هدف اثربخشی درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد  (Act) بر بهبود نگرش های ناکارآمد جنسی و عملکرد جنسی زنان باردارانجام شد. روش کار: روش پژوهش نیمه آزمایشی باطرح پیش آزمون و پس آزمون با گروه کنترل بود. جامعه آماری این پژوهش شامل زنان باردار مراجعه کننده به کلاس های آمادگی زایمان بیمارستان امیرمازندرانی شهر ساری در ۶ ماه اول سال ۱۳۹۷ که به تعداد ۱۴۰ نفر بود و نمونه این پژوهش ، ۳۰ نفر بودند که به صورت در دسترس و غیر تصادفی انتخاب شدند و با گمارش تصادفی در دو گروه ۱۵ نفری قرار گرفتند. ابزار مورد استفاده در این پژوهش عبارت از ؛ پرسشنامه های مقیاس نگرش ناکارآمد (DAS) وایزمن و بک (۱۹۷۸) ، پرسشنامه عملکرد جنسی روزن و همکاران (۲۰۰۰) بود.  مداخلات درمانی (رویکرد پذیرش و تعهد) روی گروه آزمایش طی ۸ جلسه ۹۰ دقیقه ای و هر هفته ۲ بار انجام پذیرفت. گروه کنترل هیچ آموزشی دریافت نکردند . جهت آزمودن فرضیه ها از آزمون تحلیل کوواریانس استفاده گردید. نتایج: نتایج پژوهش نشان داد متغیر مستقل بر بهبود نگرش های ناکارآمد جنسی و بهبود عملکرد جنسی زنان باردار تاثیر داشته است و میزان این تاثیر برای نگرش های ناکارامد جنسی ۶۷%  بود (P< ۰.۰۵ وF=۵۳.۹۹) و میزان تاثیر برای عملکرد جنسی ۸۶% بود(۰۵/۰>P و ۴۵/۵۷=F). نتیجه گیری: با توجه به نتایج مطالعه حاضر توصیه می شود درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد توسط متخصصان برای آموزش در کلاس های آمادگی زایمان و مراکز بهداشت  برای بهبود نگرش های ناکارآمد جنسی و عملکرد جنسی استفاده شود.

کلیدواژه ها:

نظم جویی ، کنترل هیجانی ، رضایت زناشویی