برآورد ضرایب گیاهی فضای سبز شهری با استفاده از الگوریتم سبال و تصاویر لندست (مطالعه موردی: شهر مشهد)

در خصوص برآورد تبخیر- تعرق فضای سبز علاوه بر ضریب گیاهی باید ضرایب مربوط به خرداقلیم، تعدیل تراکم بوته و تنظیم گونه گیاهی خاص نیز محاسبه گردند. در این تحقیق با استفاده از تصاویر ماهواره­ای لندست ۷ و اطلاعات ایستگاه سینوپتیک مشهد میزان تبخیر- تعرق واقعی فضای سبز محاسبه و سپس با استفاده از پارامترهای اقلیمی و محیطی به دست آمده از تصاویر ماهواره­ای و مدل سبال، رابطه­ای بین ضریب میکروکلیما و دمای هوا و نیز رابطه­ای بین ضریب تراکم و شاخص تفاضل نرمال­شده پوشش گیاهی برقرار شد. در نهایت با پایش رطوبت خاک به صورت میدانی در پارک غدیر شهر مشهد، صحت سنجی روابط به دست آمده مورد بررسی قرار گرفت. با تعیین موقعیت مکان­های میدانی بر روی تصویر ماهواره­ای، و رابطه بین شاخص NDVI و ضریب تراکم فضای سبز مورد بررسی قرار گرفت. نتایج نشان داد که بهترین مدل ارائه شده با استفاده از رگرسیون خطی به صورت  Kd=۰.۹۹۴۱*NDVI+۰.۵۰۵۸ با ضریب همبستگی برابر ۹۸/۰ می­باشد  و حداکثر درصد خطا بین تبخیر- تعرق محاسبه­شده برای فضای سبز با استفاده از روابط استخراج و مقادیر اندازه­گیری شده از پایش وزنی رطوبت کمتر از ۲۴ درصد می­باشد. به دلیل کم­آبیاری شدید در فضاهای سبز جنگلی و در دسترس نبودن آب به میزان کافی در اختیار گیاه، محاسبه تبخیر- تعرق فضای سبز با استفاده از مدل سبال مناسب نبوده و دارای خطای زیادی می­باشد. بنابراین به جای استفاده از مدل سبال می­توان از روابط استخراج شده برای تعیین ضرایب گیاهی و نیاز آبی فضاهای سبز شهری استفاده نمود.

کلیدواژه ها:

سنجش از دور ، شاخص پوشش گیاهی ، ضریب خرداقلیم ، ضریب تراکم فضای سبز