برنامه ریزی کاربری اراضی و نقش آن در توسعه پایدار شهری

ساماندهی مکانی و فضایی فعالیت ها و عملکردهای شهری براساس خواست ها و نیازهای جامعه شهری، که هسته اصلی برنامه ریزی شهری را تشکیل می دهد امروزه از عوامل مهم و تاثیرگذار در مدیریت و توسعه شهری است. به عبارت دیگر برنامه ریزی کاربری اراضی شهری علم تقسیم زمان و مکان برای کاربردها و مصاف مختلف زندگی به منظور استفاده موثر از زمین و انتظام فضایی مناسب و کارا صورت می گیرد. و توسعه پایدار شهری ارتقای کیفیت زیست شهری از جمله در بخش های اکولوژیکی، فرهنگی، سیاسی، تاسیساتی، اجتماعی و اقتصادی بدون اعمال هرگونه فشاری بر نسل های آینده با فشاری که در نتیجه کاهش سرمایه های طبیعی و انحصارات محلی اعمال می شود است که بر اساس همین تعریف می توان عنوان کرد توسعه پایدار شهری به دنبال بهره برداری و استفاده بهینه و مفید ازهریک از کارکردها و توان های یک مکان یا یک شهر است به نحوی که در حین استفاده سیستم کلی آن به هم نریزد و در آینده نیز بتواند به حیات خود ادامه دهد. در همین چهارچوب این مقاله با هدف نقش برنامه ریزی کاربری اراضی در توسعه و مدیریت پایدار شهری با استفاده از روش تحلیلی- توصیفی و مطالعات کتابخانه ای تهیه شده است. در نهایت با پرداختن به انواع کاربری های شهری، معیارهای بهینه انتخاب کاربری ها، تعریف توسعه پایدار و انواع توسعه و توسعه پایدار شهری، رابطه کاربری اراضی و توسعه پایدار به این نتیجه رسیده ایم که برنامه ریزی کاربری همواره یکی از اساسی ترین اقدامات در جهت توسعه پایدار در دمه زمینه ها به خصوص در زمینه شهری و استقار انواع فعالیت ها بوده و هست، در نتیجه توجه به آن مدیریت سیستماتیک و یکپارچه شهری را آسان تر کرده و در جهت برنامه ریزی های آینده به مدیران و برنامه ریزان شهری کمک خواهد کرد.

کلیدواژه ها:

برنامه ریزی ، کاربری اراضی ، توسعه پایدار ، شهر