ارزیابی روند تغییرات پوشش اراضی در شهرستان دامغان با استفاده از داده های سنجش از دور

   ارزیابی تغییرات پوشش اراضی برای دستیابی به اطلاعات صحیح و بهنگام از سکونت گاه های بشری و پدیده­های مختلف زمینی، اساس برنامه ریزی های گوناگون است. فناوری سنجش از دور ابزاری مناسب در بررسی تغییرات پدیده های زمینی شناخته شده است. هدف از این مطالعه، بررسی روند تغییرات پوشش اراضی در شهرستان دامغان می­باشد. بدین منظور از تصاویر ماهواره­ لندست TM مربوط به سال­های ۱۹۸۶ و ۲۰۱۱ میلادی و نقشه رقومی پوشش اراضی استفاده شده است. با استفاده از نقشه پوشش اراضی در منطقه مورد مطالعه ۶ نوع پوشش سطحی کلی (جنگل، مرتع، زراعی، زمین بایر، نمکزار و زمین شهر) مشخص گردید. پس از انجام تصحیحات هندسی و رادیومتری بر تصاویر، با استفاده از روش Tessledcap و طبقه بندی نظارت شده به روش بیشینه احتمال و انجام پردازش پس از طبقه بندی، تغییرات واحدهای پوشش اراضی برای دوره­ی ۲۵ ساله مورد مقایسه قرار گرفتند. دقت کلی و ضریب کاپا (۹/۰) به دست آمده برای هر دو تصویر جهت ارزیابی دقت قابل قبول بود. نتایج به دست آمده نشان می­دهد که وسعت اراضی زمین شهری، زراعی و بایر افزایش و وسعت اراضی جنگلی، مراتع و نمکزارها در مقایسه دو تصویر کاهش یافته است. در بین این سطوح بیشترین افزایش مربوط به محدوده زمین شهری در حدود ۵۹/۹ درصد و بیشترین کاهش مربوط به پوشش جنگلی در حدود ۴۸/۱۶ درصد است. با توجه به یافته­های تحقیق بخش وسیعی از تغییرات در فاصله ۲۵ سال مربوط به کاهش اراضی جنگلی و تبدیل آن به مراتع و افزایش سطح زمین شهری از تبدیل اراضی مرتعی به زمین شهری بوده است.

کلیدواژه ها:

پوشش اراضی ، زمین شهری ، طبقه بندی نظارت شده ، لندست TM ، دامغان