ارائه الگوریتم ژنتیک برای حل مسئله همسواری با پنجره زمانی شناور

منابع نفتی محدود، افزایش قیمت بنزین، ترافیک و نگرانی های زیست محیطی منجر به افزایش تقاضا برای سیستم هایهمسواری شده است. سیستم های همسواری به افراد این اجازه را میدهد که در سفرهای مشترک خود از وسیله نقلیه مشترکاستفاده کنند. در این مقاله یک مدل بهینه سازی ریاضی برای مسئله همسواری ارائه شده است و برای زمانبندی افراد ازپنجره زمانی شناور استفاده شده است. تابع هدف به کار رفته در این مدل کمینه سازی میزان سوخت مصرفی وسایل نقلیهاست. این مدل ابتدا با استفاده از نرمافزار سیپلکس حل و نتایج گزارش شده است. سپس از آنجا که این مسئله یک مسئلهNP-Hard است و حل آن در ابعاد بزرگ در زمان معقول امکان پذیر نیست، برای ابعاد بزرگ یک روش فراابتکاری مبتنی برالگوریتم ژنتیک ارائه شده است. نتایج نشان دهنده اعتبار مدل و کارایی خوب الگوریتم ارائه شده است. این مدل به مسیریابیو زمانبندی سفر افراد از طریق همسواری کمک می کند و رفتوآمد آنها را تسهیل می کند، ضمن اینکه منجر به کاهشمصرف سوخت می شود.

کلیدواژه ها:

همسواری ، الگوریتم ژنتیک ، پنجره زمانی شناور ، مسائل زیست محیطی